Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie

Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie

A-127/382 z dnia 13.04.1964 r.[1]
kościół parafialny
Kościół Wniebowzięcia NMP w Sławnie
Państwo	Polska
Miejscowość	Sławno
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia NMP w Sławnie
Wezwanie	Wniebowzięcia NMP
Historia Data poświęcenia 16 października 1948
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła, fundamenty kamienne
Położenie na mapie Sławna Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie
Położenie na mapie Polski Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie
54°21′45″N 16°40′46″E/54,362500 16,679444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie, wcześniej pod wezwaniem Panny Marii i św. Jana Chrzciciela – gotycki kościół jest największą budowlą w Sławnie. Obecnie obiekt jest użytkowany. Zarządza nim parafia katolicka pw. WNMP.

Historia

Ufundowany w latach 1326–1364 przez księżnę Zofię, żonę Barnima IV. W okresie powstania świątyni patronat nad nią sprawowali Joannici. Wyposażanie świątyni trwało do II połowy XV wieku. Perłą był ołtarz renesansowy, który nie przetrwał okresu II wojny światowej.

Od XVI wieku kościół był świątynią protestancką i wrócił w ręce katolików po II wojnie światowej. Po wejściu wojsk radzieckich do Sławna, 7 marca 1945 roku, kościół został zniszczony.

Zakon franciszkanów sprawujący opiekę nad świątynią rozpoczął jego odbudowę, która trwała do końca lat 50. XX wieku. Podczas odbudowy kościoła o. Rafał Rogatti stworzył tryptyk o tematyce maryjnej. Stacje drogi krzyżowej wykonał A. Trzeszkowski.

Architektura

Kościół założony został na planie prostokąta, z wysuniętym prezbiterium. W późniejszym czasie dobudowano kaplicę i zakrystię, tworząc łącznie formę wieńca, co jest charakterystyczne dla gotyku.

Główna wieża świątyni przykryta jest dachem czterospadowym. Dach przybudówki północnej jest rozczłonkowany i składa się z trzech ostrołukowych całości. Portale od zachodu i południa składają się z pięciu obramowań ostrołukowych, ułożonych schodkowo ze specjalnie profilowanej cegły.

Fasada świątyni składa się z kilku elementów. Zróżnicowanie kolorystyczne wprowadza fundament ze szwedzkiego granitu, a czerwień ceglanego gotyku urozmaica czarny motyw ze specjalnie palonej cegły. Wieżę obiega ostrołukowy fryz, natomiast misterny ornament biegnący pod dachem bazyliki ma znak krzyża. Głównym motywem dekoracyjnym wieży są blendy, których obramowanie stanowi profilowana cegła.

Wyposażenie

Wyposażenie kościoła jest skromne; ołtarz główny – tryptyk, płaskorzeźby – stacje drogi krzyżowej, ambona (lata 50. XX w.), osiemnastowieczna chrzcielnica, misa chrzcielna z XVI wieku, współczesne tablice memoratywne i organy, trzy dzwony żeliwne z lat 20. XX wieku, obraz olejny „Obrzezanie“ z XVIII wieku. Przed kościołem Mariackim znajdziemy także pracę wykonaną przez Zygmunta Wujka – pomnik Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego.

Galeria

Widok na prezbiterium

Portal wejściowy

Wnętrze z ołtarzem

Zobacz też

• Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie

Przypisy

Bibliografia

• Mielczarski Zbigniew, Jan Sroka, Marek Żukowski, Ziemia Sławieńska, Wydawnictwo REGION, Gdynia 2004.
• Józef Lidmajer, Adam Muszyński, Józef Spors, Jan Sroka, Stefan Żurawski, Dzieje Sławna, Słupsk 1994.

Linki zewnętrzne

• Strona Parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sławnie