Joachim Maciejczyk

Joachim Maciejczyk

Feliks Maciejczyk

ojciec
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1842 Kańczuga koło Kęt
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 1923 Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Prowincjał (wielokrotnie)
Okres sprawowania	między 1884 a 1914
Komisarz generalny
Okres sprawowania	1913-1914
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Franciszkanie
Śluby zakonne	23 grudnia 1865
Prezbiterat	19 marca 1866
Multimedia w Wikimedia Commons

Joachim Feliks Maciejczyk OFM (ur. 21 sierpnia 1842 w Kańczudze koło Kęt, zm. 28 czerwca 1923 w Krakowie) − polski kapłan, franciszkanin, komisarz generalny Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 1913-1914 (ranga prowincjała), czterokrotny prowincjał reformatów krakowskich.

Życiorys

O. Joachim Maciejczyk urodził się 21 sierpnia 1842 w Kańczudze koło Oświęcimia w rodzinie Jana i Marii Jędrzejko. Uczył się najpierw w Kętach, a następnie w Kolegium Serafickim w Jarosławiu na Podkarpaciu. 15 sierpnia 1860 wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych − franciszkanów − w reformackiej Prowincji Matki Boskiej Bolesnej przekraczając progi domu nowicjackiego w Rawie Ruskiej na Roztoczu. Pierwsze śluby zakonne złożył 25 sierpnia 1861. Po uzupełnieniu wykształcenia na stopniu gimnazjalnym w Przemyślu, w roku akademickim 1863/1864 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne. Po przeniesieniu się do Lwowa do instytutu teologicznego dla zakonników złożył w 1865 profesję uroczystą, zaś 19 marca 1866 przyjął święcenia kapłańskie. Studia dokończył w Krakowie na wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

O. Maciejczyk pracował w Krakowie, następnie był wybierany gwardianem w Przemyślu, Jarosławiu i Wieliczce (1871-1882). W latach 1875-1878 oraz 1881-1882 był definitorem prowincji. Był trzykrotnie wybierany prowincjałem swojej macierzystej prowincji zakonnej (1884, 1887 i 1890).

Gdy w wyniku tzw. unii leonianskiej w 1897 zjednoczone zostały prowincje reformacka Matki Boskiej Bolesnej z obserwancką (bernardyńską) prowincją krakowską, o. Maciejczyk wybrany został kustoszem nowej zjednoczonej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP (1899-1902). Był w tych latach jednocześnie magistrem braci kleryków w klasztorze św. Andrzeja we Lwowie.

O. Maciejczyk został 14 lutego 1902 komisarzem Ziemi Świętej. Pełniąc ten urząd założył galicyjskie Stowarzyszenie "Armia Krzyża Świętego". W czasie I narodowej pielgrzymki do Ziemi Świętej zorganizowanej w 1907 przez galicyjskie przedstawicielstwo Kustodii Ziemi Świętej, został odznaczony złotym Medalem Pielgrzyma.

W latach 1902-1911 przebywał w klasztorze Najświętszej Rodziny we Lwowie, od 1903 do 1906 był tam gwardianem. Po rozdziale prowincji reformackiej i bernardyńskiej w 1911, stanął na czele Prowincji Matki Bożej Anielskiej.

Po śmierci o. Anastazego Szpręgi OFM, dotychczasowego komisarza generalnego Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim (w randze prowincjała), zarząd zakonu wybrał na jego miejsce 21 lutego 1913 o. Maciejczyka. Urząd ten pełnił on do końca swojej kadencji prowincjalskiej w 1914.

Po 1914 o. Maciejczyk był m.in. kustoszem prowincji (wiceprowincjałem), gwardianem we Lwowie, magistrem kleryków w Krakowie. Zmarł w 1923. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Bibliografia

• Anzelm Szteinke OFM. Szkice biograficzne założycieli i przełożonych Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP Zakonu Braci Mniejszych Reformatów w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich (1855-1923). „Szkoła Seraficka”. 1, s. 139-140, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 
• Anzelm Szteinke OFM. Reformackie korzenie Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. „Szkoła Seraficka”. 1, s. 9-19, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 
• Idzi Paweł Tic OFM (red.): Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych. Chryzostom Jan Kurek OFM (noty historyczne). Rzym-Katowice: Kuria Prowincjalna OO. Franciszkanów, 1979, s. 24.