Język tause
| Obszar | Papua (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 300 (2000) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tad | ||
| IETF | tad | ||
| Glottolog | taus1252 | ||
| Ethnologue | tad | ||
| BPS | 0908 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tause, także: darha, doa[1][2] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, we wsi Derapose (dystrykt Wapoga, kabupaten Waropen)[3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 300 osób[4].
Ethnologue (wyd. 18) informuje, że w użyciu jest także język fayu, ale społeczność nie komunikuje się w języku indonezyjskim[4]. W pobliżu używane są języki edopi, kiri-kiri i iau (turu)[5].
Społeczność etniczna Tause pierwszy kontakt ze światem zewnętrznym nawiązała dopiero w 1982 roku[4].
Jego klasyfikacja nie została dobrze ustalona. Według publikacji Ethnologue i Glottolog należy do rodziny języków Równiny Jezior[2][4]. M. Ross (2005) próbnie zaliczył go do rozszerzonej rodziny języków zachodniopapuaskich, postulując związek z językami wschodniej Ptasiej Głowy i sentani oraz językiem burmeso[6].
Przypisy
- ↑ Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 582. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Tause. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-23]. (ang.).
- ↑ Bahasa Tause. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-18)]. (indonez.).
- ↑ a b c d M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Tause, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (ang.).
- ↑ Marilyn Gregerson, Joyce Sterner: Kinship and Social Organization in Irian Jaya: A Glimpse of Seven Systems. Jayapura: Cenderawasih University, 1997, s. 199. ISBN 978-1-55671-009-4. OCLC 38443150. [dostęp 2022-09-23]. (ang.).
- ↑ Malcolm Ross: Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages. W: Andrew Pawley, Robert Attenborough, Robin Hide, Jack Golson (red.): Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005, s. 15–66, seria: Pacific Linguistics 572. ISBN 0-85883-562-2. OCLC 67292782. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).
- p
- d
- e
| Języki zachodniej Ptasiej Głowy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Języki północnohalmaherskie |
| ||||||||
| Języki yawa (yapen) (rozszerzona rodzina języków zachodniopapuaskich) | |||||||||
| Języki wschodniej Ptasiej Głowy i sentani (rozszerzona rodzina języków zachodniopapuaskich) |
| ||||||||
| Inne (nieustalona przynależność) |
