Zımpara kağıdı
Cam kağıdı veya kaplamalı aşındırıcı da denilen zımpara kağıdı, bir yüzüne aşındırıcı madde yapıştırılmış kağıt veya bez tabakalarından oluşan bir malzeme türüdür.[1]
Kağıt veya destek, kum için kullanılan malzeme, tane boyutu ve bağdaki farklılıklar ile ayrılan birçok zımpara kağıdı çeşidi vardır.
Bu ürünlerin modern imalatında, kum ve camın yerini alüminyum oksit veya silisyum karbür gibi diğer aşındırıcı maddeler almıştır. Kağıdı tanımlarken aşındırıcının adının kullanılması yaygındır; örneğin "alüminyum oksit kağıt" veya "silisyum karbür kağıt" denilmesi gibi.
Zımpara kağıdı çeşitli tane boyutlarında üretilir ve yüzeyleri daha pürüzsüz hale getirmek (boyama ve ahşap kaplamagibi), bir malzeme tabakasını çıkarmak (eski boya gibi) veya bazen yüzeylerden malzemeyi çıkarmak için veya yüzeyi daha pürüzlü hale getirmek (örneğin, yapıştırma hazırlığı olarak) için kullanılır. Zımpara kağıdının tane boyutu genellikle parçacık boyutuyla ters orantılı bir sayı ile belirtilir. 20 veya 40 gibi küçük bir sayı kaba taneyi, 1500 gibi büyük bir sayı ise ince taneyi göstermektedir.
Tarih
Zımpara kağıdının ilk kaydedilen örneği, ezilmiş deniz kabukları, tohumlar ve kumun doğal sakız kullanılarak parşömene yapıştırıldığı 13. yüzyıl Çin'inde görüldü.[2][3]
Köpekbalığı derisi (plakoid pullar) de aşındırıcı olarak kullanılmıştır. Coelacanth'ın kaba pulları aynı amaçla Komor yerlileri tarafından kullanılmaktadır.[4]
Kaynatılıp kurutulan kaba atkuyruğu bitkisi, Japonya'da zımpara kağıdından daha ince olan geleneksel bir cilalama malzemesi olarak kullanılır.
Cam kağıt, 1833'te Londra'da, şirketi seri üretime olanak tanıyan yeni yapıştırma teknikleri geliştiren John Oakey tarafından üretildi. Cam hamuru keskin kenarlı parçacıklara sahiptir ve iyi keser, oysa kum taneleri yumuşaktır ve aşındırıcı olarak iyi sşındırmaz. Ucuz zımpara kağıdı genellikle cam kağıt olarak isimlendiriliyordu. Stalker ve Parker, 1688'de yayınlanan A Treatise of Japaning and Varnishing'de buna karşı uyarıda bulundu [5]
1921'de 3M firması ıslak ve kuru olarak bilinen, silisyum karbür gritli ve su geçirmez bir yapışkan ve arkalıklı bir zımpara kağıdı icat etti. Bu durum aksi halde kumu tıkayacak parçacıkları uzaklaştırmak için bir yağlayıcı görevi görecek olan suyla kullanıma izin verdi. İlk uygulaması otomotiv boya tamirindeydi.[6]
Arkalık
Zımpara kağıdının arkası, kağıda ek olarak kumaş (pamuk, polyester, suni ipek), PET film, "elyaf" ve kauçuk içerir. Kumaş mesnet zımpara diskleri ve bantlar için kullanılırken PET film son derece ince taneler için destek olarak kullanılır. Elyaf veya vulkanize elyaf, birçok polimer emdirilmiş kağıt katmanından oluşan sağlam bir destek malzemesidir. Desteğin ağırlığı genellikle bir harfle belirtilir. Kağıt arkalıklsrı için ağırlık derecelendirmeleri "A" ile "F" arasında değişir; A en hafifi, F ise en ağırıdır. Harf terminolojisi, kumaş arkalıklar için farklı bir sistemi takip eder; arkalığın ağırlığı en hafiften en ağıra kadar J, X, Y, T ve M olarak derecelendirilir. Esnek bir arkalık, zımpara kağıdının iş parçasının düzensiz hatlarını takip etmesini sağlar; nispeten esnek olmayan arkalık, normal yuvarlak veya düz yüzeyler için idealdir. Zımpara kağıdı arkalıklar kağıda yapıştırılabilir veya zımpara bantlarında ve disklerinde kullanıldığı gibi zımpara kağıdını hareket ettirmek için ayrı bir destek yapısı oluşturabilir. Daha sağlam kağıt veya arkalık ahşabı zımparalama kolaylığını artırır. Arkalık malzemesi ne kadar sert olursa, zımparalama o kadar hızlı olur, kağıdın aşınması da o kadar hızlı olur ve zımparalanan yüzey o kadar pürüzlü olur.
Kaynakça
- ^
.“ Insert the text of the quote here, without quotation marks. „ - ^ Casey, Don (3 Mayıs 2016). "Know How: Sandpapers and Sanding". Sail Magazine. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.
- ^ Parker, Jerry (Nisan 1962), "How to choose the right coated abrasive", Popular Science, 180 (4), s. 159, ISSN 0161-7370 .
- ^ Thomson, Keith Stewart (1992). Living Fossil: The Story of the Coelacanth. W. W. Norton & Company Limited. ISBN 978-0-393-30868-6. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Stalker & Parker (1971) [1688]. A Treatise of Japaning and Varnishing. Tiranti.
- ^ Jeffrey, Kirk (1989). "The Major Manufacturers: From Food and Forest Products to High Technology". Clark, Clifford Edward (Ed.). Minnesota in a Century of Change: The State And Its People Since 1900. Minnesota Historical Society Press. s. 234. ISBN 978-0-87351-238-1. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Dış bağlantılar
Ek kaynaklar
- Avrupa Aşındırıcı Üreticileri Federasyonu 31 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- zımpara kağıdı üzerinde sizes.com 23 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Dönüşüm Tablosu Aşındırıcılar - Tane Büyüklükleri 26 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
