Gülay Semercioğlu
Gülay Semercioğlu (d. 1968, İstanbul), Türk ressam.
| Gülay Semercioğlu | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 1968 İstanbul |
| Uyruk | Türk |
| Alanı | Resim, yerleştirme |
| Sanat eğitimi | Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü |
| Ödüller | |
| 1999 Türk Jokey Kulübü Resim Yarışması başarı ödülü 1994 Dr. Nejat Eczacıbaşı Sanat Müzesi Ödülü 1993 Siemens Sanat Ödülleri Birincilik Ödülü | |
Elektrik telleri ve dokuma tekniğini bir araya getirdiği çalışmalarıyla tanınır. Eserleri İstanbul Modern ve New York Metropolitan Müzesi gibi ulusal ve uluslararası kurumların koleksiyonlarından yer almaktadır.[1]
Yaşamı
Gaziantepli bir ailenin kızı olarak 1968 yılında İstanbul'da doğdu. 1989 - 1994 yıllarında Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim bölümününde öğrenim gördü. Adnan Çoker'in öğrencisi oldu.[2] Aynı kurumda "1950-2000 yılları arasında plastik sanatlarda mekan anlayışı" başlıklı tez ile 1998 yılında yüksek lisans derecesini aldı.[3]
Okulun son senesinde farklı malzemelerle resim yapma arayışına giren ve ahşap malzemelerin üstüne heykelsi resim yapan sanatçı, öğrenciliği sırasında 1993 yılında İsimsiz adlı çalışmasıyla Siemens Sanat Ödülleri Birincilik Ödülü'ne, 1994 yılında ise Günümüz Sanatçıları İstanbul Sergisi'nde Nejat Eczacıbaşı Sanat Müzesi Ödülü'ne değer görüldü. İlk kişisel sergisini 1996 yılında Taksim Sanat Galerisi'nde açtı. Alüminyümu ilk kez 1998 yılında denedi[4] Ayşe ve Ercümend Kalmık Müzesi'nde Yansımalar başlıklı alümünyum konstrüksiyon bir enstelasyon yaptı.[5]
İki çocuk sahibi olduktan sonra, çocukların bulunduğu ev ortamında çalışabilmek için uygun bir malzeme arayışına girdi; tığ ile örmek üzere emaye kaplı elektrik telleri ile çalışmaya böylece karar verdi.[5] 2000 yılında tellerle örgü örmeye; daha sonra telleri vidalara gererek çalışmalar üretmeye başladı. 2002'den sonra gererek yapılan işlere ağırlık verdi. Tellerle gerçekleştirdiği çalışmaları sergilediği "Erotik çizgi", "Kinetik çizgi", "Çizgideki Işık gibi adlarla bir kişisel sergi dizisi gerçekleştirdi.
Semercioğlu, 1999 – 2008 Yeditepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde dersler vermiştir. Sanatçı çalışmalarını ve yaşamını İstanbul’da sürdürmektedir.
Sanatı
Sanatçı, 2000 yılı başlarına kadar tuval resmi yapmıştır. Tuvalin yerini sert, ahşap çerçeveler, boyanın yerini de özenle eğrilmiş teller aldıktan sonra da çalışmaları resimden beslenmiştir.[6]
Başta gümüş kökenli endüstriyel teller olmak üzere farklı malzemelerin karışımı çalışmalarının temelini oluşturur. Ahşap kasnaklara çakılı çivilere gerdiği tellerle; heykel – resim, kadın – erkek, doğu – batı, sanat – zanaat, geleneksel – yüksek teknoloji ikiliklerini yansıtır.[1][2][7][8][9][10] Çalışmalarında, evliliğe zorlanan çocuklar veya kadın cinayetleri gibi gündem maddelerini de ele almaktadır.[11]
Ödüller
- 1999 Türk Jokey Kulübü Resim Yarışması başarı ödülü
- 1994 Çağdaş sanatçılar 15. İstanbul Sergisi Dr. Nejat Eczacıbaşı Sanat Müzesi Ödülü
- 1993 Siemens Sanat Ödülleri Birincilik Ödülü
Kişisel sergiler
- 2019 Hayatta Kalma Arzusu, Pi Artworks, İstanbul, Türkiye
- 2015 The Woman on the Wire, Pi Artworks Londra, İngiltere
- 2015 The Woman on the Wire, The Sofa Hotel, İstanbul, Türkiye
- 2014 Walking on the Wire, Pi Artworks İstanbul, Türkiye
- 2012 Variations on Line, Leila Heller Gallery, New York, ABD
- 2012 The Line of Life, Gallery Etemad, Dubai, BAE
- 2011 Erotic Line, Pi Artworks İstanbul, Türkiye
- 2009 Light on Line, Pi Artworks İstanbul, Türkiye
- 2006 Kinetic Line, Pi Artworks İstanbul, Türkiye
- 2003 One Culture Arts Center, İstanbul, Türkiye
- 1999 Kasa, Sabancı Üniversitesi Kasa Galeri, İstanbul, Türkiye
- 1998 Yansımalar, Ayşe Ercüment Kalmık Vakfı, İstanbul, Türkiye
- 1996 Taksim Sanat Galerisi, İstanbul, Türkiye
Yapıtlarının bulunduğu koleksiyonlar
- Metropolitan Museum of Art, New York, ABD[12]
- Centene Center for Art and Design Institute, Missouri, ABD
- Quinn Koleksiyonu, Los Angeles, CA, ABD
- Cocca Art and Design Institute, Coimbatore, Hindistan
- Him Koleksiyonu, Singapur
- Wheelock Koleksiyonu, Hong Kong
- Farjam Foundation, Dubai, BAE
- Sheika Fatima Suroor, Abu Dhabi, BAE
- Demirören Koleksiyonu, İstanbul, Türkiye
- İstanbul Modern, İstanbul, Türkiye[13]
Kaynakça
- ^ a b "Semercioğlu'nun 'mutfağından' galeriye". Hürriyet gazetesi, 31 Mayıs 2019. 14 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ a b "Gülay Semercioğlu". Pi Artworks. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "950-2000 yılları arasında plastik sanatlarda mekan anlayışı". Mimar Sinan Üniversitesi yüksek lisans tezi 1998. 28 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ Rona, Zeynep. "Gerçek mi Yansıma mı?". Cumhuriyet gazetesi, 7 Aralık 1999. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ a b "Buradayım, Elimi Tutsana!". Artfulliving.com.tr sitesi, 10 Haziran 2014. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "Gülay Semercioğlu: Walking on the Wire". Maroon.com.tr sitesi. 28 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "Gülay Semercioğlu". Turkish Paintings. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020. [ölü/kırık bağlantı]
- ^ Altuğ, Evrim. "Yaraları dikmek gibi". Unlimited. 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "In the artist's kitchen: The unedited drafts of Gülay Semercioğlu". Daily Sabah. 1 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "Buradayım, Elimi Tutsana!". Artful Living. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ Altuğ, Devrim. "21'inci yüzyıl İslâm sanatını nasıl biliriz?". Gazete Duvar, 237 Aralık 2018. 10 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "Sharp Things". Met Museum. 7 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
- ^ "Sanatçı ve Zamanı" (PDF). İstanbul Modern. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
