Zbrodnie w Halinówce

Zbrodnie w Halinówce

Widok od strony Chołoniewicz na miejsce, gdzie do 1943 roku rozciągała się Halinówka
Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę)
Miejsce	Halinówka
Data	1943
Liczba zabitych	46
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbrodnie w Halinówce – zbrodnie dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na polskich mieszkańcach kolonii Halinówka, położonej w powiecie łuckim województwa wołyńskiego podczas rzezi wołyńskiej. W różnych okolicznościach w 1943 roku w tej miejscowości zabito 46 Polaków^[1].

Halinówka była osadą, w której dominowała ludność polska; mieszkało w niej około 200 Polaków, 10 Czechów i 5 Ukraińców.

Na początku 1943 roku Ukraińcy zabili w pobliżu Halinówki 4 Polaków, którzy wracali z odwiedzin swych bliskich w tej miejscowości.

28 marca 1943 roku około północy do Halinówki przybył oddział UPA pochodzący z Zofiówki. Oddział ten przybył od strony Chołoniewicz, gdzie tego dnia zabił kilka osób i planował napaść na ludność polską zgromadzoną w kościele, lecz do napadu nie doszło, gdyż Polaków ostrzegł Ukrainiec o imieniu Hryć (zob. Zbrodnie w Chołoniewiczach). Ten sam Ukrainiec ostrzegł także Polaków w Halinówce, jednak część z nich nie wierząc jego słowom nie schroniła się w lesie i pozostała w domach.

Oddział UPA zaatakował Halinówkę na całej linii mordując napotkane osoby. Walkę z napastnikami podjęła 12-osobowa samoobrona pod dowództwem Stefana Rokity „Czarnego”. W wyniku tego napadu zginęło w Halinówce 40 osób^[2], w tym 15 mężczyzn, 10 kobiet i 15 dzieci i młodzieży. 14 osób spośród zamordowanych pochodziło spoza Halinówki; ludzie ci przenieśli się do tej miejscowości sądząc, że jest w niej bezpieczniej. Wśród zamordowanych w Halinówce byli także dwaj mężczyźni uprowadzeni z Chołoniewicz - lekarz Schoen (Seheń) i nauczyciel Oleśniewicz. Upowcy spalili 6 gospodarstw.

Następnego dnia po napadzie do Halinówki przybył zaalarmowany oddział samoobrony z Huty Stepańskiej i ewakuował Polaków do tamtejszego ośrodka samoobrony. W kolonii pozostało małżeństwo w starszym wieku, które nie chciało wyjechać. Zostało ono zamordowane na początku kwietnia 1943 roku.

3 lipca 1943 roku upowcy spalili opustoszałą Halinówkę.

Przypisy

Bibliografia

• Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko: Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945. Warszawa: von Borowiecky, 2000. ISBN 83-87689-34-3.brak strony w książce