Wilhelm Popelka
 ppłk Wilhelm Popelka (przed 1932) | |||
 podpułkownik piechoty | |||
| Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1891 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 września 1952 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | komendant szkoły | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
 | |||
| Odznaczenia | |||
          | |||
| |||
Wilhelm Popelka (ur. 2 kwietnia 1891 w Brnie, zm. 2 września 1952 we Wrocławiu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 2 kwietnia 1891 w Brnie na Morawach, w rodzinie Macieja i Augustyny z domu Niejedły[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.
Po powrocie do kraju został przyjęty do Wojska Polskiego, wcielony do 82 pułku piechoty w Brześciu nad Bugiem i wyznaczony na stanowisko referenta wyszkolenia pułku[2]. Później został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu i pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 426. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1923 został przeniesiony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach na stanowisko dowódcy batalionu, a następnie przesunięty na stanowisko komendanta składnicy wojennej[2]. W kwietniu 1924 został odkomenderowany do 84 pułku piechoty w Pińsku celem pełnienia obowiązków zastępcy dowódcy pułku[4]. 15 października 1924 został przeniesiony z 78 pułku piechoty do 84 pułku piechoty i zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[5]. 23 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1928 w korpusie oficerów piechoty i 24. lokatą[6][7]. 30 lipca 1928 objął dowództwo Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie[8]. W 1932 znajdował się w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a następnie objął stanowisko komendanta Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2, przeniesionej z Grudziądza do Śremu. Działalnością szkoły kierował do 1939[9].
Zmarł 2 września 1952 we Wrocławiu[10].
Był żonaty, miał dwie córki: Aleksandrę (ur. 3 lipca 1926) i Zofię (ur. 26 marca 1930)[11].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7708[1]
- Krzyż Walecznych – 1921[12][13]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 8 sierpnia 1925 „za zasługi położone przy zwalczaniu akcji dywersyjnej w województwach wschodnich”[15][16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[13]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[17]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[13]
- Medal Zwycięstwa[13]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[18]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[18]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[18]
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 26 kwietnia 1924, s. 237.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924, s. 611.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11, w marcu 1939 zajmował 6. lokatę.
- ↑ Rocznik Pamiątkowy 1931 ↓, s. 10.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 459.
- ↑ Słownik 2008 ↓, s. 280–282.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921, s. 1749.
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 12.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 184, poz. 813.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 87 z 28 sierpnia 1925, s. 471.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 287.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 642.
Bibliografia
- Popelka Wilhelm. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.74-6983 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-05].
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Pamiątkowy XI. Kursu Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr. 7 w Śremie 1930-1931. Józef Bendkowski (red.). Śrem: Nakładem Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr. 7 w Śremie, 1931.
- Aleksander Kwitkowski. Podoficerskie szkoły piechoty dla małoletnich w II Rzeczypospolitej. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2 (140), s. 3-16, 1992. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 1640-6281.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Słownik biograficzny Śremu. Danuta Płygawko (red.), Adam Podsiadły (red.). Śrem: Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. H. Święcickiego, 2008. ISBN 978-83-916617-8-9. OCLC 297709006.
Kontrola autorytatywna (osoba):
