Adultyzm

 Zobacz też: ageizm.

Adultyzm – rodzaj dyskryminacji ze względu na wiek^[1]. Od ageizmu różni się tym, że skierowany jest przeciwko młodym dorosłym, nastolatkom, a nawet dzieciom^[2][3].

Adultyzmem bardzo często określa się postrzeganie dorosłych (szczególnie tych, którzy pełnoletniość osiągnęli stosunkowo niedawno) jako osób niedojrzałych. Zachowanie to nie jest poparte żadnymi przesłankami wynikającymi z zachowania dyskryminowanej osoby, a jedynie pewnymi wyobrażeniami osoby dyskryminującej. Tendencja do uogólniania i pewne negatywne doświadczenia z osobami o podobnym wieku, sprawiają, że dana osoba wyznacza domniemane cechy, które miałyby być typowe dla danej kategorii (pewien przedział wiekowy), ignorując różnorodność charakterologiczną wynikającą z wieku społecznego.

Adultyzm opiera się na przekonaniu, że doświadczenie życiowe jest silnie związane z wiekiem, i wynikającym z tego wniosku, iż osoba starsza zwykle jest mądrzejsza i we wszelkich sporach należy jej przyznawać rację^[4]. Czynnik ten jest szeroko zakorzeniony w kulturze i tradycji, gdyż często osoba starsza uznawana była za osobę najważniejszą w danej hierarchii.

Źródłem adultyzmu może być również wygląd zewnętrzny dyskryminowanej osoby. Młody mężczyzna o smukłej budowie ciała i delikatnych rysach twarzy może wywoływać skojarzenia z dzieckiem i pomimo swej dojrzałości emocjonalnej być postrzegany jako osoba niedojrzała.

Adultyzm nie jest współcześnie przedmiotem społecznej debaty, świadomość o nim jest jest dość nikła. Współcześnie bardziej znaną formą dyskryminacji ze względu na wiek jest ageizm (dyskryminacja wobec osób starszych). ^[5]

Przejawy adultyzmu

Do przejawów adultyzmu zalicza się:

• traktowanie młodszych osób jako gorszych, z powodu domniemania niewiedzy i naiwności,
• stosowanie generalizacji dotyczących inteligencji i dojrzałości dzieci,^[3]
• automatyczne zakładanie, że gdy coś nie funkcjonuje, jest to winą młodszej osoby (np. w miejscu pracy),
• protekcjonalne traktowanie młodych dorosłych, traktowanie ich jak dziecka, infantylizacja języka,
• nietraktowanie poważni uwag i pomysłów związanych z pracą,
• lekceważenie młodych dorosłych w miejscu pracy. ^[6]

Przypisy