Sevgi Soysal
Sevgi Soysal | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Sevgi Yenen[1] 30 Eylül 1936(1936-09-30) Bakırköy, İstanbul, Türkiye |
| Ölüm | 22 Kasım 1976 (40 yaşında) İstanbul, Türkiye |
| Ölüm sebebi | Meme Kanseri |
| Defin yeri | Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul |
| Milliyet | Türk/Alman |
| Eğitim | Ankara Üniversitesi DTCF Arkeoloji Bölümü |
| Meslek | Yazar |
| Evlilik | Özdemir Nutku (e. 1956; b. 1965) Başar Sabuncu (e. 1965; b. 1971) Mümtaz Soysal [2](e. 1971; ö. 1976) |
| Çocuk(lar) | Korkut Nutku (d. 1958)[1] Defne Soysal (d. Aralık 1973)[1] Funda Soysal (d. 3 Mart 1975)[3] |
| Ebeveyn(ler) | Ali Mithat Yenen (Babası) Aliye Yenen (Annesi) |
| Aile | Gönül Öney (Ablası) Duygu Aykal (Kardeşi) |
| Ödüller | Yenişehir'de Bir Öğle Vakti adlı romanıyla 1974 yılında Orhan Kemal Roman Armağanı'nı kazandı. |
Sevgi Soysal (30 Eylül 1936, Bakırköy, İstanbul - 22 Kasım 1976, İstanbul) Türk yazardır.[4]
Yaşamı
1936 yılında İstanbul'da doğdu. Babası, Selanik göçmeni bir aileden gelen Ali Mithat Yenen, annesi Alman bir hanım olan Anneliesse Rup'tur (evlendikten sonra Aliye adını aldı).[5] Sevgi Soysal, ailenin altı çocuğundan üçüncüsü idi. Ağabeyi Kaya Yenen, ablası Gönül Öney ve kardeşleri Duygu Aykal, İzzet Yenen ve Mine Kazmaoğlu'dur. 1935'te babası Stuttgart Teknik Üniversitesi Mimarî ve Şehircilik Bölümü'nden mezun olduktan sonra ailesi Türkiye'ye yerleşmişti. Çocukluğu Ankara’da Selanik Caddesi ile Yenişehir semtinde geçti.[5] İki yaşından itibaren yaşamaya başladığı Ankara ve annesinin Alman kimliği onun yazarlık serüveni üzerinde çok büyük etkiler bıraktı.
Liseyi Ankara Kız Lisesinde okudu. Lisans eğitimini Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi (DTCF) Arkeoloji bölümünde okumaya başladı ve DTCF'den mezun olmadan önce burada tanıştığı Özdemir Nutku ile evlendi. Soysal'ın Özdemir Nutku ile evliliğinden Korkut isimli bir oğlu oldu.[1]
İkinci evliliğini Başar Sabuncu ile; üçüncü ve son evliliğini Anayasa profesörü Mümtaz Soysal ile yaptı. Mümtaz Soysal ile evliliğinden Defne ve Funda isimlerinde iki kızı oldu.
1975 yılında meme kanseri tanısı kondu. 22 Kasım 1976'da öldü.[6][7]
Eserleri
Romanları
- Yenişehir'de Bir Öğle Vakti
- Yürümek
- Şafak
- Hoş Geldin Ölüm (Ölümünden Sonra)
Hikâyeleri
- Tutkulu Perçem
- Tante Rosa
- Barış Adlı Çocuk
Anıları
- Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu
- Hoş Geldin Ölüm
Makale
- Bakmak
Çevirileri
- Andorra - Max Frisch
- Arturo Ui'nin Önlenebilir Tırmanışı - Bertolt Brecht
- Godot Geldi - Miodrag Bulatovic
- Dimitrof - Hedda Zinner
- Beş Paralık Roman - Bertolt Brecht[8]
Ödülleri
- 1976 - Sanat Sevenler Derneği - En İyi Çeviri, "Dimitrof" adlı yapıtın çevirisiyle
Kaynakça
- ^ a b c d "Sevgi Soysal". iletisim.com.tr. 9 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Milliyet - 14 Temmuz 1971 - MİLLİYET GAZETE ARŞİVİ". gazetearsivi.milliyet.com.tr. 5 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Milliyet - 5 Mart 1975 - MİLLİYET GAZETE ARŞİVİ". gazetearsivi.milliyet.com.tr. 28 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Sözlüğü, Türk Edebiyatı İsimler. "Sevgi Soysal". teis.yesevi.edu.tr. 4 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022.
- ^ a b Yüce, Sefa (2007). "Sevgi Soysal'ın hayatı ve edebi eserleri". Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü doktora tezi. 14 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "ARŞİV ODASI: Sevgi Soysal, 1976". BBC News Türkçe. 9 Temmuz 2015. 11 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022.
- ^ "Sevgi Soysal: "Hayatı sevdim. İnsanları sevdim. Ama yenildim..." - Roman Kahramanları". 19 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
- ^ Aydınlık (22 Kasım 2014). "12 Mart'ın devrimci yazarı Sevgi Soysal". www.aydinlik.com.tr/haber/12-martin-devrimci-yazari-sevgi-soysal-194932. 30 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2023.
