Pacifička ploča

Pacifička ploča Tihooceanska ploča
Karta Pacifičke ploče
Lokacija
Kontinenti	Sjeverna Amerika, Azija, Australija
Oceani	Pacifik
Površina	103,000.000 km²
Tektonika
Granične ploče	Sjevernoamerička, Kokosova, Naskanska, Antarktička, Australska, Filipinska
Transformne zone	Rasjed San Andreas
Divergentne zone	Istočnopacifički hrbat, Pacifičko-antarktički hrbat, Fucov hrbat, Explorer
Konvergentne zone	Marijanski rov, Aleutska brazda, Kurilsko-kamčatska brazda, Japanska brazda
Aktivnost
Brzina	59 – 103 mm/god.
Smjer	jugoistok → sjeverozapad

Pacifička ploča ili Tihooceanska ploča je najveća od svih dvanaest glavnih litosfernih ploča na Zemlji.^[1]

Karakteristike

Pacifička ploča leži ispod velikog Tihog oceana i njena sjeveroistočna strana je divergentna granica sa litosfernim pločama Explorer, Juan de Fuca i Gorda, te formira podmorske hrbate Explorer, Juan de Fuca i Gorda. Sredina istočne strane je transformna granica sa Sjevernoameričkom pločom duž rasjeda San Andreas i granice s Kokosova+om pločom. Jugoistočna strana je divergentna granica sa Naskanskom pločom s kojom formira Istočnopacifički hrbat.

Južna strana Pacifička ploče je divergentna granica sa Antarktičkom pločom s kojom formira Pacifičko-antarktički hrbat.

Na zapadu, ploča graniči sa Ohotskom pločom i formira Kurilsko-kamčatsku i Japansku brazdu^[2], i sa Filipinskom pločom sa kojom formira konvergentnu granicu pod koju se subducira (podvlači) i stvara Marijansku brazdu, a sa Carolinskom pločom formira transformnu granicu, a sa Sjevernom Bizmarkovom pločom ima zonu kolizije.

Na jugozapadu Pacifička ploča ima konvergentnu granicu sa Indo-australskom pločom, pod koju se subducira sjeverno od Novog Zelanda. Njena sjeverna strana je konvergentna granica sa kojom se Pacifička ploča subducira pod sjevernoameričku ploču, i formira Aleutsku brazdu.

Pacifička ploča je poznata po Vatrenom pojasu pacifika. To je pojas vulkana i trusnih područja koja se nalaze po obodima ove ploče. U ovom pojasu se nalazi oko 40% svih aktivnih vulkana na svijetu.^[2]

Izvori

↑ „SFT and the Earth's Tectonic Plates”. Los Alamos National Laboratory. Arhivirano iz originala na datum 2013-02-17. Pristupljeno 2. 11. 2013.
↑ ^2,0 ^2,1 „Pacific Plate” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 02. 11. 2013.