Carlos Saúl Menem

Carlos Saul Menem
Službeni predsjednički portret Menem
predsjednik Argentine
Na položaju 8. jul 1989 – 10. decembar 1999
Vice President	Eduardo Duhalde (1989–1991) nema (1991–1995) Carlos Ruckauf (1995–1999)
Prethodi	Raúl Alfonsín
Slijedi	Fernando de la Rúa
nacionalni senator Argentina
inkumbent
Preuzeo dužnost 10. decembar 2005
Izborna jedinica	La Rioja
guverner La Rioje
Na položaju 10. decembar 1983 – 8. jul 1989
Vice Governor	Alberto Gregorio Cavero
Prethodi	Guillermo Jorge Piastrellini (de facto)
Slijedi	Alberto Gregorio Cavero
Na položaju 25. maj 1973 – 24. mart 1976
Prethodi	Julio Raúl Luchesi (de facto)
Slijedi	Osvaldo Héctor Pérez Battaglia (de facto)
Lični detalji
Rođenje	Carlos Saúl Menem Akil 02. 7. 1930. (1930-07-02) (dob: 93) Anillaco, La Rioja, Argentina
Nacionalnost	Argentinac
Politička stranka	Justicijalistička partija
Supružnik/ci	Zulema Yoma (v. 1966 —  razv. 1991) Cecilia Bolocco (v. 2001 —  razv. 2011)
Djeca	4, među njima i Zulema María Eva Menem
Roditelji	Saúl Menem Mohibe Akil
Profesija	advokat
Potpis

Carlos Saúl Menem (Karlos Saul Menem; Anillaco, 2. VII. 1930) je argentinski pravnik, političar i državnik, najpoznatiji po tome što je od 1989. do 1999. godine služio kao predsjednik Argentine.

Odrastao u porodici sirijskih useljenika, Menem je 1950-ih kao mladić u Beunos Airesu sreo tadašnjeg predsjednika Juana Perona i postao vatreni peronist, priključivši se njegovoj Justicijalističkoj partiji (PJ). Nakon završenog studija prava je radio kao sidnikalni advokat, a godine 1973. kao peronistički kandidat osvojio mjesto guvernera provincije La Rioje. Nakon vojnog puča kojim je 1976. godine uspostavljena vojna diktatura je uhapšen i neko vrijeme proveo u zatvoru. Po obnovi demokracije je 1983. ponovno izabran za guvernera, a sa vremenom je postao jedan od najistaknutijih članova PJ. Pod parolom tzv. velikog šatora i nacionalnog pomirenja je osvojio stranačke predizbore, a potom 1989. pobijedio predsjednika Raula Alfonsina, a nakon čega je slijedila prva mirna tranzicija predsjedničke vlasti u historiji Argentine od 1916. godine.

Menem, koji je izbor velikim dijelom dugovao ekonomskoj krizi, se na planu ekonomske politike iskazao kao zagovornik Washingtonskog konsenzusa i neoliberalizma, te je za njegovog mandata provedena masovna privatizacija javnih poduzeća. Na vanjskopolitičkom planu se čvrsto vezao uz SAD i Zapadni blok, napustivši Pokret nesvrstanih, a u tu je svrhu nastojao obnovite odnose sa UK, prekinute nakon Falklandskog rata. Na unutrašnjem planu se zalagao za niz ustavnih reformi, od kojih je najpoznatija ona kojom je omogućeno da se 1995. kandidira za drugi mandat i pobijedi. Kraj drugog mandata su obilježile ekonomske nedaće izazvane azijskom ekonomskom krizom. Pred predsjedničke izbore godine 2003. je na stranačkim predizborima poražen od Nestora Kirchnera.

Izvori

Vanjske veze

Carlos Saúl Menem na Wikimedijinoj ostavi

• Biography and tenure by CIDOB Foundation Arhivirano 2011-05-14 na Wayback Machine-u
• Launch of new faction (from the BBC)
• Chile declines extradition request (from the BBC)
• Menem arrives on Argentine soil (from the BBC)

• p
• r
• u

Državni poglavari Argentine

Majska revolucija i period rata za nezavisnost
do Asamblea del Año XIII (1810–1814)

• Primera Junta
• Junta Grande
• Prvi trijumvirat
• Drugi trijumvirat

Vrhovni diktator Ujedinjenih Provincija
Río de la Plata (1814–1820)

• Gervasio Antonio de Posadas
• Carlos María de Alvear
• Juan José Viamonte
• José Rondeau
• Ignacio Álvarez Thomas
• Antonio González de Balcarce
• Juan Martín de Pueyrredón
• José Rondeau
• Juan Pedro Aguirre

Unitarna Republika – Prva predsjednička vlada (1826–1827)

• Bernardino Rivadavia
• Vicente López y Planes

Pacto Federal i Argentinska Konfederacija (1827–1862)

• Manuel Dorrego
• Juan Manuel de Rosas
• Juan Ramón Balcarce
• Juan José Viamonte
• Manuel Vicente Maza
• Juan Manuel de Rosas
• Justo José de Urquiza
• Santiago Derqui
• Juan Esteban Pedernera

Nacionalna Organizacija – Argentinska Republika (1862–1880)

• Bartolomé Mitre
• Domingo Faustino Sarmiento
• Nicolás Avellaneda

Generacija '80 – Oligarhijska Republika (1880–1916)

• Julio Argentino Roca
• Miguel Juárez Celman
• Carlos Pellegrini
• Luis Sáenz Peña
• José Evaristo Uriburu
• Julio Argentino Roca
• Manuel Quintana
• José Figueroa Alcorta
• Roque Sáenz Peña
• Victorino de la Plaza

Prvi mandati Radikalne građanske unije, nakon tajnog glasanja (1916–1930)

• Hipólito Yrigoyen
• Marcelo Torcuato de Alvear
• Hipólito Yrigoyen

Neslavna decenija (1930–1943)

• José Félix Uriburu
• Agustín Pedro Justo
• Roberto María Ortiz
• Ramón Castillo

Vojne diktature Revolucije '43 (1943–1946)

• Arturo Rawson
• Pedro Pablo Ramírez
• Edelmiro Julián Farrell

Prvi peronistički mandati (1946–1955)

• Juan Domingo Perón

Vojne diktature Revolución Libertadora (1955–1958)

• Eduardo Lonardi
• Pedro Eugenio Aramburu

Slabe civilne vlade – Proskripcija peronizma (1958–1966)

• Arturo Frondizi
• José María Guido
• Arturo Umberto Illia

Vojne diktature Revolución Argentina (1966–1973)

• Juan Carlos Onganía
• Roberto M. Levingston
• Alejandro Agustín Lanusse

Povratak Peróna (1973–1976)

• Héctor José Cámpora
• Raúl Alberto Lastiri
• Juan Domingo Perón
• Isabel Martínez de Perón

Vojne diktature Nacionalnog procesa reorganizacije (1976–1983)

• Jorge Rafael Videla
• Roberto Eduardo Viola
• Leopoldo Galtieri
• Reynaldo Bignone

Povratak demokracije (1983–)

• Raúl Ricardo Alfonsín
• Carlos Saúl Menem
• Fernando de la Rúa
• Adolfo Rodríguez Saá
• Eduardo Duhalde
• Néstor Kirchner
• Cristina Fernández de Kirchner