Związek taktyczny

Związek taktyczny (do 1945 używano także określenia wielka jednostka) – jednostka organizacyjna wojska przeznaczona do prowadzenia wspólnych działań bojowych^[1]. Związki taktyczne występują zazwyczaj we wszystkich rodzajach sił zbrojnych.

Wyróżnia się wśród nich:

• brygady – niższe związki taktyczne składające się z batalionów (dywizjonów) lub pułków;
• dywizje – podstawowe związki taktyczne składające się z pułków lub brygad;

W skład każdego związku taktycznego wchodzi zazwyczaj kilka jednostek rodzajów wojsk: w brygadzie – pododdziały (np. bataliony, dywizjony), w dywizji – oddziały (pułki).

Wielka jednostka – większy związek taktyczny, przeznaczony do wykonywania samodzielnych zadań taktycznych, operacyjnych lub strategicznych. Wielka jednostka składała się z różnych rodzajów broni i wyposażona była we wszystkie środki niezbędne do samodzielnego prowadzenia walki. Wielkimi jednostkami były dywizje, grupy, korpusy i armie^[2].

Związek taktyczny marynarki wojennej (flotylla, brygada okrętów) – jednostka organizacyjna sił morskich przeznaczona do wykonywania zadań taktycznych^[3].

Zobacz też

• Związek operacyjny
• jednostki organizacyjne wojska

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Ligęza, Rafał Miętkiewicz, Krzysztof Gawrysiak: Działania sił morskich. Taktyka marynarki wojennej - zarys problemu. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-948860-8-0.
• Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. III: Garigliano - Karabeni. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1933.
• Jacek Solarz: Doktryny militarne XX wieku. Kraków: Avalon, 2009. ISBN 978-83-60448-78-6.