Zofia Jarema

Zofia Jarema

z domu Leśniewska

Data i miejsce urodzenia	15 maja 1919 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 2008 Kraków
Zawód, zajęcie	artystka teatru lalek, reżyserka, scenografka
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski ASP w Krakowie
Odznaczenia

Zofia Jarema-Holeksa z domu Leśniewska^[1] (ur. 15 maja 1919 w Warszawie, zm. 11 grudnia 2008 w Krakowie) – polska artystka teatru lalek, reżyser i scenograf.

Życiorys

Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie rzeźbę i scenografię w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1938-1939 pracowała w krakowskim Teatrze Cricot. W 1939 wraz z mężem Władysławem pracowała w Państwowym Polskim Teatrze Lalek w Grodnie, gdzie była kierownikiem pracowni plastycznej. W 1941 powróciła do Warszawy, a po upadku powstania warszawskiego była więźniarką obozów koncentracyjnych w Stutthofie i Alvorwerk^[1].

W 1945 wraz z mężem założyła Teatr Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie, którego w latach 1949–1975 była dyrektorką; zajmowała się tamże również reżyserowaniem przedstawień oraz ich scenografią. Do jej najbardziej znanych realizacji należą: Gdyby Adam był Polakiem z 1955, Noc cudów, Męczeństwo Piotra Oheya z 1959 (debiut Sławomira Mrożka), Czarowna noc z 1964, Dom na granicy z 1979^[1].

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim (1964) i Krzyżem Oficerskim (2005)^[2] Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3] i innymi odznaczeniami.

Pochowana na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kw. XC-5-9)^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Anna Stafiej, Dama w fioletach, „Kraków” nr 1 (51), styczeń 2009.

Linki zewnętrzne

• Zofia Jarema, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .