Zoe Jones

Zoe Jones
Ilustracja
Zoe Jones i Christopher Boyadji na mistrzostwach Europy 2020
Reprezentacja

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1980
Swindon

Wzrost

160 cm

Konkurencja

Pary sportowe
Solistki (1993–2002, 2015–2016)

Partner sportowy

Christopher Boyadji

Trener

Mark Naylor, Ruth Woodstock
Poprzednio:
Aleksandr Markuncow, Robin Cousins, Joy Sutcliffe, Lesley Norfolk-Pearce

Klub

ISS Coventry

Rekordy życiowe ISU
Nota łączna

153,70
Mistrzostwa świata 2019

Program krótki

52,57
Warsaw Cup 2019

Program dowolny

101,25
Mistrzostwa świata 2019

Multimedia w Wikimedia Commons

Zoe Jones, wcześniej po mężu Wood, następnie po mężu Wilkinson (ur. 14 stycznia 1980 w Swindon) – brytyjska łyżwiarka figurowa startująca w parach sportowych z Christopherem Boyadji. Uczestniczka mistrzostw Europy i świata, trzykrotna mistrzyni Wielkiej Brytanii w parach sportowych (2017–2019). Wcześniej startowała w konkurencji solistek w latach 1993–2002 oraz 2015–2016 zdobywając dwukrotnie mistrzostwo Wielkiej Brytanii solistek (2001, 2002). Do rywalizacji w zawodach łyżwiarskich wróciła po 13 sezonach przerwy.

Pomimo zdobycia kwalifikacji na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998 w Nagano, Brytyjski Komitet Olimpijski nie udzielił Jones pozwolenia na start w igrzyskach ze względu na jej wycofanie się z mistrzostw krajowych po doznaniu kontuzji uda[1].

Biografia

Jones rozpoczynała karierę łyżwiarską jako solistka debiutując w sezonie 1993/1994. Będąc juniorką trzykrotnie zdobywała wicemistrzostwo Wielkiej Brytanii w latach 1995–1997. Na mistrzostwach świata juniorów zajmowała 22. miejsce w 1996 roku oraz 18. miejsce rok później. Dwukrotnie wystąpiła na mistrzostwach świata, gdzie zajęła 35. pozycję w 1997 r. i 31. lokatę w roku 2000. W 2001 i 2002 roku zdobyła mistrzostwo swojego kraju.

W październiku 1997 zajęła 6. miejsce w memoriale Karla Schäfera zdobywając w ten sposób kwalifikację olimpijską na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998 w Nagano dla Wielkiej Brytanii[1]. Jednak pomimo jej zdobycia Brytyjski Komitet Olimpijski miał dodatkowy warunek startu olimpijskiego – Jones miała wylądować odpowiednią liczbę potrójnych skoków podczas mistrzostw krajowych, aby zapewnić sobie pozwolenie komitetu na jej występ w Nagano[1]. Dodatkowa presja spowodowała, że Jones doznała kontuzji rozdartego ścięgna udowego na tydzień przed mistrzostwami Wielkiej Brytanii i wycofując się z tego startu nie otrzymała pozwolenia na start w igrzyskach olimpijskich[1].

Zakończyła karierę w 2002 roku i została trenerką w Kanadzie przez kolejne 10 lat, a następnie wróciła do rodzinnego Swindon[1]. W tym czasie dwukrotnie wychodziła za mąż, najpierw za Dody'ego Wooda, a następnie za Matthew Wilkinsonona i urodziła troje dzieci: bliźniaczki Zarah i Zinię (ur. 2007) oraz syna Zkai[1].

Jones startowała w zawodach łyżwiarskich dla dorosłych w kategorii Masters (Elite)[2]. W grudniu 2015 wróciła do łyżwiarstwa amatorskiego pod nazwiskiem Wilkinson, gdzie na mistrzostwach Wielkiej Brytanii w wygrała program dowolny zdobywając przy tym srebrny medal i tracąc do mistrzyni zaledwie 0,09 pkt[3]. Zoe Jones wróciła do startu w amatorskich zawodach łyżwiarskich po 13 sezonach przerwy.

W kwietniu 2016 Jones i Christopher Boyadji odbyli pierwsze treningi próbne i zdecydowali się reprezentować Wielką Brytanię w konkurencji par sportowych, co potwierdziła brytyjska federacja 19 sierpnia 2016[4]. Jones i Boyadji zdobyli trzy mistrzostwa Wielkiej Brytanii w latach 2017–2019 oraz wystąpili na mistrzostwach Europy i świata. Na mistrzostwach Europy 2019 zajęli 10. miejsce.

Osiągnięcia

Pary sportowe

Z Christopherem Boyadji

Zawody 16–17 17–18 18–19 19–20 20–21 21–22
Międzynarodowe[5]
Mistrzostwa świata 26 27 17 C 24 10
Mistrzostwa Europy 14 10 12
GP Internationaux de France 8
GP Skate America 8
GP Skate Canada International 8
CS Memoriał Ondreja Nepeli 6 WD
CS Nebelhorn Trophy 14 15
CS Warsaw Cup 12
Bavarian Open 3
International Cup of Nice 5 4
Open Ice Mall Cup 2
Volvo Open Cup 1
Krajowe[5]
Mistrzostwa Wielkiej Brytanii 1 1 1 1 C

Solistki

Zawody 93–94 94–95 95–96 96–97 97–98 98–99 99–00 00–01 01–02 15–16
Międzynarodowe[6]
Mistrzostwa świata 35 31
Mistrzostwa Europy 17
GP Skate Canada International 11
Finlandia Trophy 13
Golden Spin Zagrzeb 5 11
Memoriał Karla Schäfera 6
Nebelhorn Trophy 20 11 9
Triglav Trophy 4
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
Mistrzostwa świata juniorów 22 18
Olimpijski festiwal młodzieży Europy 7
Grand Prix International St. Gervais 10 10
Ukrainian Souvenir 5
Krajowe[6]
Mistrzostwa Wielkiej Brytanii 2 2 2 3 2 1 1 2

Przypisy

  1. a b c d e f Lois Elfman: Wilkinson gets redemption at adult competitions. Icenetwork, 2015-02-07. [dostęp 2019-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-09)]. (ang.).
  2. ISU Adult Figure Skating Competition 2015 Masters (Elite) Ladies I – Free Skating. ISU, 2015-05-23. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).
  3. British Championships 2015 – Senior Ladies – Result. ISU. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).
  4. Zoe Wilkinson and Christopher Boyadji confirmed as new skating partnership. iceskating.org.uk, 2016-08-19. [dostęp 2019-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)]. (ang.).
  5. a b Competition Results – Zoe JONES / Christopher BOYADJI. ISU. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).
  6. a b International Skating Union Biography – Zoe JONES. ISU. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).

Bibliografia

  • International Skating Union Biography – Zoe Jones / Christopher Boyadji. ISU. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).
  • International Skating Union Biography – Zoe Jones. ISU. [dostęp 2019-03-15]. (ang.).