Wibke Bruhns

Wibke Bruhns

Wibke Gertrud Bruhns

Wibke Bruhns w 2012
Data i miejsce urodzenia	8 września 1938 Halberstadt
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 2019 Hamburg
Zawód, zajęcie	pisarz, dziennikarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Wibke Gertrud Bruhns z domu Klamroth (ur. 8 września 1938 w Halberstadt, zm. 20 czerwca 2019 w Hamburgu) – niemiecka dziennikarka i pisarka. W 1971 roku jako pierwsza kobieta przedstawiła wiadomości w niemieckiej telewizji publicznej^[1]. Była dziennikarką dla kilku stacji telewizyjnych i korespondentką dla magazynu Stern w Jerozolimie i Waszyngtonie^[1][2]. Była także prelegentką na Expo 2000.

O swoich wspomnieniach napisała w trzech książkach: o swoim czasie jako korespondentce w Izraelu, biografię jej ojca, Hansa Georga Klamrotha, który został stracony przez nazistów, oraz autobiografię, obejmującą wydarzenia polityczne dziesięcioleci.

Życiorys

Wibke Bruhns urodziła się 8 września 1938 roku w Halberstadt w rodzinie kupieckiej^[3]. Jej matka musiała sama wychowywać pięcioro dzieci i w 1949 roku wstąpiła do służby dyplomatycznej Republiki Federalnej^[3]. Bruhns dorastała w Sztokholmie, Berlinie i Londynie, gdzie uczęszczała do szkół z internatem^[3]. Bruhns ukończyła liceum w Berlinie, następnie uzyskała dyplom z historii i polityki na Uniwersytecie w Hamburgu^[3].

Bruhns przerwała staż w „Bild” w 1961 roku, ponieważ nie zgodziła się z jednym z nagłówków w nim zamieszczonych^[2].

Wyjechała do Jerozolimy w 1979 roku; od 1984 r. relacjonowała z Waszyngtonu^[2]. Po powrocie do Niemiec prowadziła talk show Drei vor Mitternacht w WDR z Giselą Marx, zanim wróciła do wiadomości w 1993 roku^[2][3]. W 1995 została szefową kultury w Ostdeutscher Rundfunk Brandenburg, pracowała tam do 1998^[2][3].

Jej pierwsza książka nosi tytuł „Mein Jerusalem” (Moja Jerozolima) (1982)^[3].

Jej druga książka, „Meines Vaters Land”, to biografia jej ojca, oparta na listach między nią a ojcem, a także na zdjęciach rodzinnych^[4][2]. Książka opublikowana w 2004 roku wywołała wiele dyskusji. Została przetłumaczona na język angielski w 2007 roku i opublikowana w 2008 roku^[4].

Jej praca jako prezenterki wiadomości wywoływała poważne protesty. Wielu widzów domagało się, aby Bruhns zajęła się mężem i dziećmi. Feministki i związkowczynie okrzyknęły ją zaś bohaterką^[1].

W 1989 roku Bruhns otrzymała nagrodę Egona Erwina Kischa za reportaż o USA i o wojnie w Wietnamie^[2][3]. W 2006 roku otrzymała Literacką Nagrodę im. Friedricha Schiedla^[3]. W 2007 roku otrzymała nagrodę Hedwig-Dohm-Urkunde od Stowarzyszenia Dziennikarek^[5].

Zmarła w wieku 80 lat w Hamburgu^[1][3]. Do śmierci pracowała jako niezależna pisarka^[1].

Przypisy