Victor-Charles Mahillon
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1841 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | belgijskie | ||
| Data i miejsce śmierci | 17 czerwca 1924 | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | muzykolog, budowniczy instrumentów | ||
| |||
Victor-Charles Mahillon (ur. 10 marca 1841 w Brukseli, zm. 17 czerwca 1924 w Saint-Jean-Cap-Ferrat[1][2]) – belgijski muzykolog i budowniczy instrumentów muzycznych.
Życiorys
Był synem budowniczego instrumentów Charles’a Mahillona, od 1865 roku współprowadził rodzinną firmę[1][2], a po śmierci ojca w 1887 roku został jej właścicielem[1]. W 1870 roku skonstruował metalowy kontrafagot, a w 1905 roku nowy rodzaj trąbki B piccolo[1]. Sporządzał kopie mało znanych dawnych instrumentów dętych takich jak lituus i buccina[1]. Od 1874 roku przywrócił do produkcji zapomniany ówcześnie obój miłosny[1]. W 1877 roku został kustoszem zorganizowanego przy Konserwatorium Brukselskim muzeum instrumentów muzycznych[1][2]. Zgromadził dla tej placówki kolekcję przeszło 3500 instrumentów z różnych stron świata[1][2]. Opublikował pięciotomowy katalog zbiorów muzealnych (Catalogue descriptif et analytique du Musée instrumental du Conservatoire royal de Musique de Bruxelles, 1880–1927)[1][2]. Był też autorem licznych prac z dziedziny akustyki instrumentów dętych i techniki gry, pisał też hasła do encyklopedii[1]. Opublikował m.in. pracę Éléments d’acoustique musicale et instrumentale (1874)[2].
Opracował system klasyfikacji instrumentów według rodzaju wibratora, zmodyfikowany później przez Curtsa Sachsa i Ericha Moritza von Hornbostela[1].
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: biography/Victor-Charles-Mahillon
