Underground (film)
Gatunek | komediodramat | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1995 | ||
Data premiery | 25 października 1995 | ||
Kraj produkcji | Francja | ||
Język | |||
Czas trwania | 170 minut | ||
Reżyseria | Emir Kusturica | ||
Scenariusz | Dušan Kovačević, Emir Kusturica | ||
Główne role | Miki Manojlović | ||
Muzyka | Goran Bregović | ||
Zdjęcia | Vilko Filač | ||
Scenografia | Aleksandar Denić | ||
Kostiumy | Nebojša Lipanović | ||
Montaż | Branka Čeperac | ||
Produkcja | Pierre Spengler | ||
Dystrybucja | Solopan | ||
Nagrody | |||
(nominacja) Czeski Lew najlepszy film Emir Kusturica (nominacja) Cesar najlepszy film zagraniczny, Emir Kusturica Złota Palma, Vilko Filač (nominacja) Camerimage | |||
|
Underground – jugosłowiański komediodramat z 1995 roku w reżyserii Emira Kusturicy, na podstawie powieści Dušana Kovačevicia.
Choć film jest w przeważającej części serbskojęzyczny, tytuł filmu jest w języku angielskim. W Jugosławii film był wyświetlany pod tytułem Podzemlje, będącym tłumaczeniem oryginalnego tytułu.
Nagrody
- 1996: (nominacja) Czeski Lew najlepszy film
- 1996: Emir Kusturica (nominacja) César najlepszy film zagraniczny
- 1995: Emir Kusturica – Złota Palma na Festiwalu Filmowym w Cannes
- 1995: Vilko Filač (nominacja) Camerimage
Opis fabuły
Niemieckie naloty na Belgrad w 1941 roku (zob. kampania bałkańska) zbiegają się z rozpoczęciem rewolty „towarzysza” Marko (Miki Manojlović). Wykorzystując wojenny rozgardiasz towarzyszący klęsce, Marko wciąga swego naiwnego i zapalczywego przyjaciela Czarnego (Lazar Ristovski) w handel bronią, przemyt złota i powstańczą walkę przeciw Niemcom. Marko umieszcza w piwnicy grupę uchodźców, których zachęca do produkcji broni i innych artykułów, a które sprzedaje z ogromnym zyskiem na czarnym rynku. Mimo zakończenia wojny Marko utrzymuje mieszkańców piwnicy w przekonaniu o trwającej wciąż niemieckiej okupacji. Trwa to przez dwadzieścia lat. Więźniowie podziemi harują dzień i noc, tymczasem nad ich głowami Jugosławia ulega kolejnej iluzji – kultowi Tito.
Podziemny teatr cieni upada w 1961 roku podczas wesela; pijana kochanka Marko Natalija (Mirjana Joković) wyznaje jego zdradę Czarnemu. Trzydzieści lat później w 1991 roku Czarny dowodzi jednostką komandosów, która uczestniczy w najbardziej krwawych operacjach wojny domowej. Niewyobrażalne okrucieństwa, gwałty i zbrodnie doprowadzają go do szaleństwa – powraca on do opuszczonej przed trzydziestu laty piwnicy.
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
1939–1959 |
|
---|---|
1960–1979 |
|
1980–1999 |
|
2000–2019 |
|
od 2020 |
|
- p
- d
- e
1970-79 | |
---|---|
1980-89 | |
1990-99 |
|
2000-09 |
|
2010-19 |