Uchorowo

Uchorowo

wieś
Widok na Uchorowo od strony wsi Pacholewo
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	poznański
Gmina	Murowana Goślina
Liczba ludności (2009)	479
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	64-604[2]
Tablice rejestracyjne	POZ, PZ
SIMC	0590088
Położenie na mapie gminy Murowana Goślina Uchorowo
Położenie na mapie Polski Uchorowo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Uchorowo
Położenie na mapie powiatu poznańskiego Uchorowo
52°38′13″N 16°56′46″E/52,636944 16,946111[1]

Ten artykuł od 2009-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Uchorowo (niem. Ohrendorf) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina, ok. 9 km na pn.-zach. od Murowanej Gośliny i tyleż na wschód od Obornik.

W pobliżu wsi znajduje się rezerwat Śnieżycowy Jar.

Wieś szlachecka, własność wojewody płockiego Piotra Potulickiego, około 1580 roku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego^[3]. ]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. Jedna z większych wsi położona przy trasie Murowana Goślina – Oborniki Wlkp Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1388. Obecnie wieś liczy 519 mieszkańców.

We wsi znajdują się następujące atrakcje:

Park- położony jest przy szosie Murowana Goślina-Oborniki, w połowie drogi między miejscowościami (po 9 km), w których znajdują się najbliższe stacje kolejowe. W odległości 150 m od bramy parkowej znajduje się przystanek autobusowy PKS. Park ma kształt nieregularny, jego powierzchnia wynosi 5,4 ha. Na terenie parku w roku 1870 wybudowany został pałacyk, usytuowany w parku prawie centralnie, nieco bliżej zachodniej granicy. Tuż przy niej stała rządcówka, z południowo – zachodniej strony na skraju parku stajnia, wozownia i inne budynki gospodarcze. Drogi parkowe miały przebieg krajobrazowy, ich układ był jednak mało urozmaicony. Po I wojnie światowej, gdy majątek przeszedł w polskie ręce zaistniały w parku kolejne zmiany. Zmieniła się nieco granica parku; od strony południowo – zachodniej powiększono ogród i wybudowano małą szklarnię (istniała jeszcze na planach z 1972 roku). Parkiem zajmował się ogrodnik, który miał uczniów i pięć kobiet pracujących wyłącznie w parku. Pięknie utrzymany i pielęgnowany w ówczesnych czasach park w Uchorowie był w bezleśnej okolicy enklawą zieleni i świadczył o kulturze właścicieli majątku. Z dawnych budowli architektonicznych do dnia dzisiejszego na terenie parku zachowały się: pałacyk, kapliczka i rządcówka.

Pałac - został zbudowany w latach 1840-1870 przez ówczesnych właścicieli majątku- przybyłą z Berlina rodzinę von Jagow. Formy budowli nawiązują do architektury renesansowych willi włoskich. Dwór wyremontowano w latach 1985-1987. Obecnie niszczeje. Z pierwotnego wystroju i wyposażenia budynku nie zachowało się nic poza stolarką okienną.

Kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP- Początkowo służyła właścicielom niemieckim i była kaplicą ewangelicką. Po 1919 roku znalazła się w rękach polskich. Obecnie kapliczka uchorowska należy do parafii pw. św. Tymoteusza w Białężynie. W pobliżu kaplicy znajduje się krzyż i dzwonnica.

Spichlerz- Jest to budynek dwukondygnacyjny o dość ciekawej fakturze – kamieni polnych i cegły – kilka lat temu poddany gruntownej renowacji. Obecnie jest w stanie bardzo dobrym. Prawdopodobnie wybudowany ok. 1870-1890.

Rezerwat Śnieżycowy Jar- W 1975 r. nad brzegami strumienia wcinającego się głęboko w krawędź doliny Warty, utworzony został rezerwat florystyczny o powierzchni ponad 9 ha, któremu nadano nazwę „Śnieżycowy Jar”. Powstał on w celu zachowania i ochrony stanowiska masowo występującej na nizinach śnieżycy wiosennej. Ogromne połacie kwitnącej śnieżycy wiosennej można podziwiać najczęściej w drugiej połowie marca w jarze znajdującym się na terenie lasów leśnictwa Uchorowo - nadleśnictwo Łopuchówko, które obejmuje obszar 255 ha.

Historia

Miejscowość znana od roku 1388 jako część Opola Chojnickiego. Pierwszym wymienionym z imienia właścicielem był Paszek, który w roku 1408 miał sprawę z proboszczem ze Skórzewa - prawdopodobnie jakiś spór graniczny, gdyż od roku 1391 sąsiednim Szymankowem władali Krupkowie ze Skórzewa. W roku 1418 wieś posiadał kanclerz poznański Mikołaj Górka, zaś w 1503 Mikołaj Młyński (obaj herbu Łodzia). Natomiast w roku 1580 pobór z Uchorowa i Szymankowa płacił Melchior Raczkowski. W czasach późniejszych wielokrotnie zmieniało właścicieli, aż ok. 1760 przeszło w ręce Mycielskich a następnie Garczyńskich. W 1813 roku wieś przejął Józef Goetzendorf-Grabowski herbu Zbiświcz, oficer napoleoński. Niepowodzenia finansowe zmusiły go do odsprzedaży w 1845 r. majątku niemieckiej rodzinie von Jagow. W rękach niemieckich Uchorowo pozostało do roku 1918, kiedy zostało nabyte przez przemysłowca z Poznania, Zdzisława Drostego.

Zabytki

• Dwór z lat 40. XIX w. zbudowany dla von Jagów, przebudowany w końcu XIX w. Jest to parterowy budynek z piętrowymi ryzalitami w obu fasadach i trójkondygnacyjną, ośmioboczną wieżą nakrytą dachem stożkowym (powstała podczas przebudowy). Położony w rozległym, otoczonym murem parku. Stan budynku dobry, parku nie najlepszy. Obecnie w rękach prywatnych.
• Kaplica pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Uchorowie z 1890 r. (należy do parafii w Białężynie).

• Wóz pożarniczy z 1965 r. STAR 25 o imieniu „Balbinka”, była własność PGR-u w Uchorowie przekazana mieszkańcom wsi.

Wóz jest w czynnej służbie pożarniczej w miejscowym OSP. Samochód gaśniczy Star 25 GSBAM 2000/8+8 typu 028 z nadwoziem N-762. Podwozie typu A 26 P dostarczała Starachowicka FSC. Pojazd przeznaczony był do przewozu sześcioosobowej sekcji gaśniczej, a wyposażono go w motopompę, autopompę i zbiornik wody. Napędzał go silnik typu S-474 osiągający moc 77,2 kW przy 3000 obr./min. Największą zmianą w układzie napędowym pojazdu było przeniesienie skrzyni przekładniowej do środkowej części podwozia i zastosowanie przystawki odbioru mocy przeznaczonej do napędu autopompy. Rozwiązanie to pozwoliło na rezygnację ze skrzynki rozdzielczej. Samochód otrzymał nowe dwusegmentowe nadwozie. Pierwszy segment tworzyła zmodernizowana dwuosobowa kabina kierowcy oznaczona symbolem N 20.1. Jej tylne okno połączone zostało elastyczną harmonijką z czteroosobowym przedziałem załogi mieszczącym się w drugim segmencie nadwozia. Za przedziałem załogi w schowku nad zwijadłami umieszczono przenośną motopompę typu M 8/8. W tylnej części nadwozia mieścił się zbiornik na wodę gaśniczą, o objętości 2000 dm³ a także zbiornik na środek pianotwórczy (o objętości 150 dm³). Autopompa typu A 8/8 wbudowana w tylną część podwozia odbierała napęd od przystawki skrzyni przekładniowych poprzez przegubowe wały napędowe i przekładnię łańcuchową. Autopompa mogła pracować również w czasie jazdy. Na przedniej części dachu zamocowane zostało działko wodno-pianowe zasilane z autopompy, a obok niego dwuprzęsłowa drabina o długości 10 m. Samochód był dodatkowo wyposażony w urządzenie szybkiego natarcia z wężem o długości 35 m, zakończonym prądownicą i połączonym z autopompą. Przy zachowaniu rozstawu osi 3850 mm długość pojazdu wynosiła 6750 mm, a jego wysokość 2800 mm. Dopuszczalna masa całkowita wzrosła prawie o 800 kg i wynosiła 8610 kg. Produkcja tych samochodów w latach 1966-1967 utrzymywała się na poziomie 360-370 sztuk rocznie.

Dwór

Dwór eklektyczny zbudowany w latach czterdziestych XIX w. dla rodziny von Jagow. Na początku XX w. rozbudowano dwór dobudowując wieżę i aneks. Budynek parterowy z częściowo mieszkalnym piętrem, zwieńczony niskimi dwuspadowymi dachami. Piętrowy ryzalit w fasadzie frontowej, w fasadzie ogrodowej zaokrąglony ryzalit poprzedzony tarasem ze schodami, z zamkniętymi półkoliście oknami. Z boku trzykondygnacyjna ośmioboczna wieża nakryta stożkowym dachem, z przylegającą niewielką dobudówką zwieńczoną tarasem. Od pn.- zach. parterowy aneks założony na rzucie litery L.

Linki zewnętrzne

• Miejsce Pamięci Narodowej - dawna Szkoła Podstawowa im. Leona Masiakowskiego. mpn.poznan.uw.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• Dwory Wielkopolski - Uchorowo. staff.amu.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-08)].
• Plan odnowy miejscowości Uchorowo

Przypisy