Theodor Innitzer

Theodor Innitzer
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego In caritate servire
Służyć w miłości
Kraj działania

Austria

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1875
Vejprty

Data i miejsce śmierci

9 października 1955
Wiedeń

Miejsce pochówku

Katedra św. Szczepana w Wiedniu

Arcybiskup Wiednia
Okres sprawowania

1932–1955

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

25 lipca 1902

Nominacja biskupia

19 września 1932

Sakra biskupia

16 października 1932

Kreacja kardynalska

13 marca 1933
Pius XI

Kościół tytularny

San Crisogono

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 października 1932

Konsekrator

Enrico Sibilia

Współkonsekratorzy

Ernst Karl Jakob Seydl
Franz Kamprath

Konsekrowani biskupi
Hermann Schoppelrey 6 stycznia 1934
Mesrop Habozian 13 września 1942
Franz Sales Zauner 15 sierpnia 1949
Franz Jáchym 19 maja 1950
Josef Schoiswohl 2 września 1951

Theodor Innitzer (ur. 25 grudnia 1875 w Vejprtach, zm. 9 października 1955 w Wiedniu) – austriacki duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Wiednia.

Życiorys

W latach 1898–1902 studiował teologię na Uniwersytecie w Wiedniu. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lipca 1902 roku. Podjął pracę duszpasterską w archidiecezji Wiedeń. 19 września 1932 roku otrzymał nominację na arcybiskupa metropolitę Wiednia. Konsekracja odbyła się 16 października 1932 roku w archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu. Sakry biskupiej udzielił mu abp Enrico Sibilia, nuncjusz apostolski w Austrii. Na konsystorzu 13 marca 1933 roku papież Pius XI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Crisogono. 14 marca 1938 roku osobiście powitał w hotelu Imperial Adolfa Hitlera. 18 marca 1938 wraz z innymi biskupami podpisał uroczystą deklarację biskupów austriackich, w której episkopat dobrowolnie i z zadowoleniem zaakceptował anschluss oraz poparł politykę narodowo-socjalistyczną niemieckiego rządu[1]. Szybko znalazł się jednak w konflikcie z nową władzą. Gdy 7 października 1938 roku środowiska katolickie zorganizowały w Wiedniu pokojową manifestację, następnego wieczora nazistowscy bojówkarze napadli i zdewastowali pałac kardynalski, a także ciężko poturbowali wikarego katedry św. Szczepana. Kardynał stał się też obiektem ataków propagandowych[2].

Uczestnik konklawe z roku 1939. Zmarł 9 października 1955 roku w Wiedniu. Pochowano go archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu.

Przypisy

  1. KAP. Po włączeniu Austrii do III. Rzeszy. „Przegląd Ewangelicki”. V/14, s. 165, 3 kwietnia 1938. Waldemar Preiss. 
  2. Johannes Sachslehner: Zarządca do spraw śmierci. Odilo Globocnik, eksterminacja i obozy zagłady. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 86–88. ISBN 978-83-8069-455-2.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
  • Sylwetka na stronie Davida M Cheneya
  • Teczka Hitlera, BarbaraB. Ostrowska (tłum.) i inni, Warszawa: Świat Książki, 2009, ISBN 978-83-247-0964-9, OCLC 833499177 .

Linki zewnętrzne

  • Zobacz zbiór prac Theodora Innitzera w Wikilivres (dawniej Bibliowiki)
  • p
  • d
  • e
Biskupi
Arcybiskupi

  • ISNI: 000000006120485X
  • VIAF: 41888984
  • LCCN: n88105343
  • GND: 118555634
  • BnF: 12211828t
  • SUDOC: 030768462
  • NKC: kpwa5428
  • NTA: 074532243
  • PLWABN: 9810704061905606
  • NUKAT: n2013166005
  • J9U: 987007277504805171
  • CONOR: 124188771
  • WorldCat: lccn-n88105343
  • PWN: 3914809
  • Britannica: biography/Theodor-Innitzer
  • ЕСУ: 12315
  • SNL: Theodor_Innitzer