The Whitest Boy Alive

The Whitest Boy Alive
Ilustracja
The Whitest Boy Alive na koncercie w londyńskim The Scala
Rok założenia

2003

Rok rozwiązania

2014

Pochodzenie

Niemcy

Gatunek

indie pop

Wydawnictwo

Bubbles, Service

Skład
Erlend Øye, Marcin Öz, Sebastian Maschat, Daniel Nentwig
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

The Whitest Boy Alive – międzynarodowa grupa muzyczna na stałe przebywająca w Berlinie. W skład zespołu wchodzą: Erlend Øye (Norwegia), Marcin Öz (Polska), Sebastian Maschat (Niemcy), Daniel Nentwig (Niemcy). Zespół powstał w Berlinie w roku 2003 i jego twórczość często przypisywana jest gatunkom muzyki elektronicznej oraz indie pop. W czerwcu 2014 zespół poinformował o rozwiązaniu.[potrzebny przypis]

Członkowie grupy

  • Erlend Øye – gitara/wokal
  • Marcin Öz – gitara basowa
  • Sebastian Maschat - perkusja
  • Daniel Nentwig – pianino Rhodes / syntetyzator Crumar

Historia

The Whitest Boy Alive rozpoczęło swoją aktywność jako projekt związany z muzyką indie pop w Berlinie, w roku 2003. Debiutancki album Dreams został wydany 21 czerwca 2006 w Niemczech. W Wielkiej Brytanii album promował singiel Burning, który wydany został w listopadzie 2007. The Whitest Boy Alive zagrali pierwszy koncert w Wielkiej Brytanii we wrześniu 2007 wspólnie z New Young Pony Club w klubie London Astoria. Drugi album, Rules, nagrywany był w studio w Punta Burros, Nayarit, Meksyku i został wydany w marcu 2009.

Zakładając The Whitest Boy Alive Erlend Øye posiadał już spore doświadczenie muzyczne zdobyte w Norwegii oraz Anglii. Zasłynął przede wszystkim jako połowa norweskiego duetu akustycznego Kings of Convenience, który wydał cztery albumy: "Quiet Is the New Loud", "Versus " , "Riot on an Empty Street", " Declaration of Dependence " oraz jako gościnny wokalista na debiutanckim krążku Röyksopp: "Melody A.M.", gdzie zaśpiewał w dwóch utworach: "Remind Me" i "Poor Leno" a grupę okrzyknięto liderem tzw. New Acoustic Movement.[1]

Początki grupy The Whitest Boy Alive sięgają 2003 roku, kiedy to Erlend Øye i Marcin Öz razem postanowili założyć taneczną formację elektroniczną. Muzycy poznali się w Berlinie, gdzie pochodzący z Torunia Marcin Öz (znany lepiej jako DJ Highfish) był wówczas rezydentem berlińskiego klubu WMF. Początkowo muzycy spotykali się regularnie w ustalonym miejscu i czasie programując muzykę na komputerze. Do tego duetu dołączyli z czasem dwaj Niemcy: Sebastian Maschat oraz Daniel Nentwig, wprowadzając żywe instrumenty do muzyki zespołu.[2]

Stylistyka

The Whitest Boy Alive są nie tylko konsekwentni w brzmieniu, ale i w kompleksowej oprawie graficznej – za co niezmiennie odpowiada Geoff McFetridge, który stworzył okładki obu płyt, klip promujący, a także stronę internetową zespołu oraz gadżety. To również on powołał do życia pół-rzeczywistą, pół-kreskówkową postać "The Whitest Boy Alive", mającą być "maskotką" zespołu niczym Eddie u Iron Maiden.[3]

Dreams (2006)

Dreams to debiutancka płyta zespołu The Whitest Boy Alive. Album został wydany nakładem wytwórni Service Records oraz Asound/Bubbles.

Rules (2009)

Rules jest drugą płytą w twórczości zespołu, nagrana została w studio w Punta Burros, Nayarit w Meksyku. Album został wydany w marcu 2009 nakładem wytwórni Bubbles Records. Całość materiału została nagrana na żywo i bez overdubu. Teksty piosenek są z pozoru proste, oszczędne, a zarazem introspektywne, refleksyjne, niekiedy wręcz lekko filozoficzne.

Dyskografia

Albumy

  • Dreams (2006)
  • Rules (2009)

Single

  • "Inflation" (2004)
  • "Burning" (2006)
  • "Burning" (2007)(UK version)
  • "1517" (2009)

Projekty dodatkowe

Erlend Øye zaczynał karierę muzyczną w Bergen (Norwegia) z zespołem Skog w połowie lat 90, a następnie był członkiem londyńskiego zespołu Pechfuzz w roku 1997. W roku 1998 Erlend wraz z Eirikiem Glambekiem utworzył grupę Kings of Convenience. Erlend wydał solowy album Unrest w roku 2003 oraz Mix-CD z serii DJ Kicks w 2004. Marcin Öz gra w berlińskich klubach od 1996 roku jako DJ Highfish, głównie muzykę z gatunku deep house i techno.

Przypisy

  1. KubaK. Pagiński KubaK., Recenzja płyty: The Whitest Boy Alive – „Dreams” [online], Onet, 29 września 2006 [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16] .
  2. BartekB. Winczewski BartekB., The Whitest Boy Alive miło łechce [online], Przekrój, 11 maja 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-05-17] .
  3. JacekJ. Skolimowski JacekJ., Roztańczony The Whitest Boy Alive. Świetny! [online], 11 kwietnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-07-31] .

Linki zewnętrzne

  • Strona oficjalna The Whitest Boy Alive
Kontrola autorytatywna (zespół muzyczny):