Stefan Krzywoszewski
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 11 lipca 1866 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 1950 | ||
| Zawód, zajęcie | prozaik, dziennikarz, dramaturg | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
| |||
Stefan Krzywoszewski (ur. 11 lipca 1866 w Snochowicach, zm. 1 kwietnia 1950 w Milanówku[1]) – polski prozaik, dziennikarz, dramaturg, klasyk tzw. „komedii mieszczańskiej”.
Życiorys
Studiował w Szkole Handlowej w Warszawie i Wyższym Instytucie Handlowym w Antwerpii. Po powrocie z Antwerpii założył i redagował tygodnik „Świat” (1906–1933). W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich[2].
Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie[3]. Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu[4]. W latach 1915–1920 był redaktorem Kuriera Polskiego. Od 1919 prezes Związku Autorów Dramatycznych. W latach 1931–1934 był dyrektorem Teatrów Miejskich i Teatru Narodowego w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 161-3/4-12/13)[5].
Odznaczenia
- Order Korony (Rumunia)[6]
- Kawaler Legii Honorowej (Francja)[7][6]
- Order Świętego Sawy (Jugosławia)[6]
Twórczość
- „W walce życiowej” (1898) – zbiór nowel
- „Zmierzch” (1901) – powieść
- „Pani Jula” (1901) – powieść
- „Z przeżyć i wrażeń myśliwskich” (1927) – gawędy
- „Edukacja Bronki” (1906) – komedia
- „Rozstaje” (1914)
- „Koleżanki” (1939)
- „Diabeł i karczmarka” (1913)
- „Rusałka” (1925)
- „Pani Chorążyna” (1918)
- „Długie życie” (1947) – pamiętnik
Przypisy
- ↑ Stefan Krzywoszewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2019-12-24] .
- ↑ Kazimierz Władysław Kumaniecki, Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego, Warszawa, Kraków 1920, s. 30.
- ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. O byt literatów. „Kurjer Warszawski”, s. 4, nr 39 z 8 lutego 1922.
- ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KONSTANTY GUDOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ a b c Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 389.
- ↑ Odznaczenie francuskie dla polskiego literata. „Nowości Illustrowane”. Nr 10, s. 14, 7 marca 1925.
Linki zewnętrzne
- Magazyn Świat – Wspomnienie o „pradziadku”
