Stanisław Patrzykąt

Stanisław Patrzykąt
„Farys”
Ilustracja
porucznik uzbrojenia porucznik uzbrojenia
Pełne imię i nazwisko

Stanisław Marian Patrzykąt

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 września 1939
Kurzeszyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Główna Składnica Uzbrojenia nr 4

Stanowiska

zarządzający warsztatami

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Marian Patrzykąt, ps. „Farys”[1] (ur. 13 listopada 1899 w Warszawie, zm. 7 września 1939 w Kurzeszynie) – porucznik uzbrojenia Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 listopada 1899 w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Maksymiliana Stanisława (1871–1948) i Marii (Marianny Anny) z Kobylińskich (1878–1957)[1][2][3]. Był starszym bratem Antoniego Bonifacego (1901–1971), porucznika piechoty rezerwy Wojska Polskiego[4][5] i wnukiem Bartłomieja Patrzykąta (1844–1933), podporucznika wetera powstania styczniowego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości z Mieczami[6][7][8][9]. Ukończył siedem klas gimnazjum[10].

W stopniu plutonowego walczył w szeregach 1 pułku ułanów krechowieckich i został odznaczony Orderem Virtuti Militari[11][12]. Po zawieszeniu broni został zdemobilizowany w stopniu wachmistrza[13].

W 1921 wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu[13]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1922 i 1. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[14]. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej pełnił ją w 1 pułku artylerii górskiej w Nowym Sączu[15]. 23 sierpnia 1924 został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1924 i 60. lokatą w korpusie oficerów artylerii[16][17]. Ukończył dziesięciomiesięczny kurs oficerów uzbrojenia[18]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii (5 Oddział Służby Uzbrojenia) do korpusu oficerów uzbrojenia oraz macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do Szkoły Zbrojmistrzów w Warszawie[19][20]. W 1932 pełnił służbę w Pomocniczej Składnicy Uzbrojenia nr 1 w Modlinie na stanowisku oficera ewidencji personalnej Kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia[21]. W czerwcu 1934 został przeniesiony z Warsztatów Amunicji nr 1 do Komendy Portu Wojennego Pińsk[22][18].

W 1939 pełnił służbę w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 4 w Regnach na stanowisku zarządzającego warsztatami i magazynami broni[23]. Poległ 7 września 1939 w Kurzeszynie[24].

W 1926 ożenił się z Sabiną Jesztadt (zm. 1992), z którą miał córkę Danutę Zofię (ur. 18 sierpnia 1927), po mężu Sawecyńską[18][25]. Grób rodziny Patrzykątów (Stanisława, jego rodziców, żony i córki) znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 36D, rząd 5, numer 19)[26].

Ordery i odznaczenia

21 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01]..
  2. ↑ Maksymilian Stanisław Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
  3. ↑ Marianna Anna Patrzykąt (Kobylińska). Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
  4. ↑ Antoni Bonifacy Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
  5. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 617.
  6. ↑ ppor. Bartłomiej Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
  7. ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350.
  8. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
  10. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  11. ↑ Wojciechowski 1929 ↓, s. 52.
  12. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 417.
  13. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 869.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 776, 869.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 485.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 695, 759.
  18. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 310.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 445, 511.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 304, 853.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 175.
  23. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 887.
  24. ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-01-01].
  25. ↑ Sabina Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
  26. ↑ Stanisław Patrzykąt. Grobonet.com. [dostęp 2024-01-01].
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 4.
  28. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
  29. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  30. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].

Bibliografia

  • Patrzykąt Stanisław Marian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.90-8528 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Andrzej Dereń: Lista kawalerzystów i artylerzystów konnych odznaczonych Orderem Wojennym „Virtuti Militari”. W: Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Aleksander Wojciechowski: Zarys historji wojennej 1-go pułku ułanów krechowieckich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.