Spostrzeganie

Postrzeganie, spostrzeganie, percepcja – odbieranie bodźców wzrokowych, słuchowych, czy czuciowych, które poddawane są obróbce i syntezie w poszczególnych częściach mózgu. Jest pierwszym etapem przetwarzania informacji, które odbierane są przez narządy zmysłów. Proces postrzegania rozpoczyna akt spostrzegania.

Skomplikowane układy bodźców odzwierciedlają fragment otaczającej rzeczywistości odbieranej przez doświadczającego (spostrzegającego) w określonym momencie.

Organizm człowieka może spostrzegać następujące cechy bodźców:

• typ energii (temperatura, dźwięk)
• lokalizacja w przestrzeni;
• natężenie.

Podejście informacyjne

W podejściu informacyjnym^[1] spostrzeganie jest procesem kategoryzacji, w którym na podstawie rozpoznanych cech przedmiotu wnioskuje się czym on jest.

Jego cechy to:

• kategorialność – istnieją reguły na podstawie których rzeczy i zjawiska są klasyfikowane jako równoważne,
• decyzyjność – wnioskowanie i przydzielenie do kategorii poprzez wykluczanie kolejnych hipotez,
• reprezentacyjność – istnienie w umyśle odbicia świata – mapy poznawczej.

Przebieg procesu

1. prymitywna kategoryzacja – wyodrębnienie figury z tła,
2. poszukiwanie wskazówek – szukanie cech, postawienie hipotezy,
3. sprawdzenie dla potwierdzenia,
4. zakończenie potwierdzania – nabycie poczucia pewności.

Spostrzeganie nie zależy od gotowości percepcyjnej.

Podejście ekologiczne

W podejściu ekologicznym^[2] jego funkcja to rejestrowanie tego co niezmienne (np. obiektywnego kształtu, a nie widoku przedmiotu z danej perspektywy).

Zobacz też

• percepcja

Przypisy