Silnik w układzie X

Silnik w układzie X – silnik tłokowy zawierający dwa bloki silnika typu V leżące poziomo naprzeciwko siebie, a cylindry są osadzone na czterech brzegach, z centralnym wałem korbowym.

Silniki te z powodu dużej masy jednostkowej i skomplikowania nie są popularne i często przyrównywane do silnika gwiazdowego.

Silniki w układzie X stosowano zazwyczaj w epoce II wojny światowej. Przykłady takich silników:

• prototypowy silnik X-8 Forda z lat 20 XX w., którego następcą został model Flathead^[1];
• silnik X-16 Napier Cub z lat 20 XX w., napędzający prototypowy samolot Blackburn Cubaroo^[2];
• prototypowy, chłodzony cieczą Daimler Benz DB 604^[3];
• silnik X-24 Isotta-Fraschini Zeta R.C. 24/60, rozwijany dla myśliwca Caproni F6, nie ukończony^[4];
• Rolls-Royce Vulture, oparty na dwóch silnikach Peregrine, rozwijany dla bombowca Avro Manchester i myśliwca Hawker Tornado^[2];
• prototypowy silnik X-32 Hondy z lat 60 XX w. z przeznaczeniem do wyścigów Formuły 1, nie wszedł do produkcji.

• silnik czołgu T-14, X-12 ЧТЗ 12Н360^[5][6]

Przypisy

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Silnik w układzie X

• Zdjęcia i opis silnika X8 z 1928 r.. lutheransonline.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.)