Samantha Power

Samantha Power

Data i miejsce urodzenia	21 września 1970 Londyn
28. Ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ
Okres	od 2 sierpnia 2013 do 20 stycznia 2017
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Susan Rice
Następca	Nikki Haley
Multimedia w Wikimedia Commons

Samantha Jane Power (ur. 21 września 1970 w Londynie^[1]) – amerykańska dyplomatka, prawniczka, dziennikarka, działaczka polityczna i na rzecz praw człowieka pochodzenia irlandzkiego, w latach 2013–2017 ambasador Stanów Zjednoczonych przy Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Samantha Power urodziła się w Londynie w Wielkiej Brytanii, jej rodzice byli pochodzenia irlandzkiego^[1][2]. Jej matka, Vera Delaney, była nefrolożką, a ojciec, Jim Power, był dentystą i pianistą, cierpiał na chorobę alkoholową, zmarł w wieku 47 lat^[3][4]. Dorastała w Castleknock, w 1979 roku przeniosła się wraz z matką do Pittsburgha^[5]. Uzyskała tytuł Bachelor of Arts na Uniwersytecie Yale w 1992 roku^[6]. W 1999 roku uzyskała stopień Juris Doctor na Uniwersytecie Harvarda^[6]. W 1993 uzyskała obywatelstwo Stanów Zjednoczonych^[2].

Kariera dyplomatyczna i udział w życiu publicznym

W latach 1995–2008 była korespondentką „Time”, „The New Republic”, „The Boston Globe”, „The New York Times”, i „The Wall Street Journal” w Bośni i Hercegowinie, Timorze Wschodnim, Kosowie, Rwandzie, Sudanie i Zimbabwe^[7]. Od 1996 roku do 1997 roku pracowała w International Crisis Group^[7]. W latach 1998–2002 była dyrektor wykonawczą Carr Centre for Human Rights Policy^[7]. Pełniła funkcję obserwator wyborów powszechnych w Bośni i Hercegowinie w 1996 roku^[7]. W latach 1992–1993 była specjalną asystentką przewodniczącego think tanku Carnegie Endowment for International Peace^[7].

W 2003 roku zdobyła Nagrodę Pulitzera w dziedzinie literatury niefikcjonalnej za opublikowaną w 2002 roku książkę pt. „A Problem from Hell”: America and the Age of Genocide^[8]. W 2004 roku tygodnik „Time” uznał ją za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób na świecie^[9].

W latach 2005–2006 pracowała w biurze senatora Baracka Obamy, doradzając mu w zakresie polityki zagranicznej^[6]. Służyła jako doradczyni Baracka Obamy ds. polityki zagranicznej w trakcie jego kampanii prezydenckiej w 2008 roku^[6]. W 2009 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Obama powołał ją na stanowisko specjalnej asystentki prezydenta USA i starszej dyrektor Rady Bezpieczeństwa Narodowego do spraw wielostronnych i praw człowieka^[6].

5 czerwca 2013 Barack Obama ogłosił jej nominację na stanowisko ambasadora Stanów Zjednoczonych przy ONZ^[10]. 1 sierpnia 2013 Senat USA zatwierdził jej kandydaturę stosunkiem głosów 87–10^[11], następnego dnia została zaprzysiężona przez wiceprezydenta Joego Bidena^[12]. 5 sierpnia 2013, po złożeniu listów uwierzytelniających na ręce sekretarza generalnego ONZ António Guterresa rozpoczęła pełnienie funkcji^[12]. Jako Stała Przedstawiciel Stanów Zjednoczonych przy ONZ pracowała nad zwalczaniem epidemii gorączki krwotocznej Ebola oraz samozwańczego Państwa Islamskiego, ratyfikacją porozumienia paryskiego, a także negocjowaniem i wdrażaniem w życie Celów Zrównoważonego Rozwoju 2030^[13]. 20 stycznia 2017 zakończyła pełnić funkcję ambasadora^[6].

13 stycznia 2021 prezydent Joe Biden ogłosił jej nominację na stanowisko administrator United States Agency for International Development^[11]. 28 kwietnia 2021 jej nominacja została zatwierdzona przez Senat Stanów Zjednoczonych^[11]. Objęła funkcję 3 maja 2021, po zaprzysiężeniu przez wiceprezydent Kamalę Harris^[14].

Przypisy