Salvatore Schillaci

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Salvatore Schillaci
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1964
Palermo

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982–1989 FC Messina 219 (61)
1989–1992 Juventus 90 (26)
1992–1994 Inter Mediolan 30 (11)
1994–1999 Júbilo Iwata 78 (56)
W sumie: 417 (154)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1991  Włochy 16 (7)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Włochy 1990 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Salvatore Toto Schillaci (ur. 1 grudnia 1964 w Palermo) – włoski piłkarz, król strzelców Mundialu 1990 (strzelił 6 bramek w 7 meczach). Na tym turnieju zajął z reprezentacją Włoch trzecie miejsce. Zdobywca Pucharu UEFA i Pucharu Włoch z Juventusem w 1990. W reprezentacji rozegrał 16 meczów i strzelił 7 goli.

Początek kariery

W piłkę zaczął grać w amatorskim klubie Amat Palermo. W 1982 podpisał kontrakt z FC Messina i grał w tym klubie do 1989. Następnie przeszedł do Juventusu. W Serie A zadebiutował 27 sierpnia 1989. Niespodziewanie został powołany przez selekcjonera Azeglio Viciniego do reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Świata 1990.

Mistrzostwa Świata 1990

W pierwszym spotkaniu reprezentacji Włoch, z Austrią, Schillaci wszedł na boisko jako rezerwowy i zdobył jedynego gola w meczu. W następnym spotkaniu, z USA, także wybiegł na murawę jako rezerwowy. Dopiero w ostatnim grupowym meczu z Czechosłowacją wszedł w podstawowym składzie i strzelił kolejnego gola.

W fazie pucharowej zarówno w 1/8 finału (z Urugwajem), jak i w ćwierćfinale (z Irlandią) zdobył gola decydującego o wyniku meczu.

W półfinale, w meczu z Argentyną, Schillaci także strzelił gola, ale mecz zakończył się wynikiem 1-1 i Argentyna po konkursie rzutów karnych awansowała do finału.

W meczu o trzecie miejsce znowu strzelił gola (Włosi wygrali z Anglikami 2-1) i z sześcioma bramkami na koncie został królem strzelców turnieju.

Dalsza kariera

Po Mundialu Schillaci grał w Juventusie jeszcze przez dwa lata, a następnie przeniósł się do Interu Mediolan. W 1994 wyjechał do Japonii, aby grać w Júbilo Iwata. Był pierwszym Włochem, który zagrał w J-League.

Zakończył karierę w 1999. Dzisiaj mieszka w Palermo, gdzie prowadzi własną szkółkę piłkarską. Wziął też udział w L’Isola dei Famosi, włoskiej edycji programu Survivor.

  • p
  • d
  • e
Nagrody i wyróżnienia
  • p
  • d
  • e
1930–1998
od 2002
  • p
  • d
  • e
1930–1940
  • 1930 : De Marchi (19)
  • 1931 : Prendato (25)
  • 1932 : Radice (28)
  • 1933 : Romano (30)
  • 1934 : Galli (26)
  • 1935 : Romano (30)
  • 1936 : Viani (35)
  • 1937 : Arcari (30)
  • 1938 : Torri (25)
  • 1939 : Diotalevi (20)
  • 1940 : Viani (35)
1941–1950
  • 1941 : Gei & Sentimenti (24)
  • 1942 : Costanzo (24)
  • 1943 : Costanzo & Gallanti (22)
  • 1946 : Mazza
  • 1947 : Boffi (32)
  • 1948 : Pavesi De Marco (23)
  • 1949 : Frizzi (25)
  • 1950 : Bertoni (30)
1951–1960
  • 1951 : Bertoni (25)
  • 1952 : Frizzi (20)
  • 1953 : Zian (19)
  • 1954 : Manenti (15)
  • 1955 : Fraschini, Motta & Rebizzi (14)
  • 1956 : Milani (23)
  • 1957 : Erba (16)
  • 1958 : Biagioli (19)
  • 1959 : Vernazza (19)
  • 1960 : Virgili (21)
1961–1970
  • 1961 : Fanello (26)
  • 1962 : Cappellaro (21)
  • 1963 : Nocera (24)
  • 1964 : Taccola (19)
  • 1965 : De Paoli & Clerici (20)
  • 1966 : Bui (18)
  • 1967 : Francesconi (20)
  • 1968 : Mujesan (19)
  • 1969 : De Paoli (18)
  • 1970 : Bettega, Braida & Bonfanti (13)
1971–1980
  • 1971 : Magistrelli & Spelta (15)
  • 1972 : Chinaglia (21)
  • 1973 : Enzo (15)
  • 1974 : Calloni (16)
  • 1975 : Bonci (14)
  • 1976 : Mussiello & Pruzzo (18)
  • 1977 : Rossi (21)
  • 1978 : Palanca (18)
  • 1979 : Damiani (17)
  • 1980 : Nicoletti (13)
1981–1990
  • 1981 : Antonelli (15)
  • 1982 : De Rosa (19)
  • 1983 : Giordano (18)
  • 1984 : Pacione (15)
  • 1985 : Bivi (20)
  • 1986 : Garlini (18)
  • 1987 : Rebonato (21)
  • 1988 : Marronaro (21)
  • 1989 : Schillaci (23)
  • 1990 : Silenzi (23)
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
  • VIAF: 3865149198331774940008
  • NDL: 001258186
  • SBN: TSAV621714
  • WorldCat: viaf-3865149198331774940008