Rozlany skurcz przełyku

Rozlany skurcz przełyku

oesophagospasmus diffusus
Klasyfikacje
ICD-10	K22.4

Rozlany skurcz przełyku – występowanie silnych skurczów mięśni przełyku. Występują one równocześnie na różnych poziomach, dając na zdjęciach rtg z kontrastem obraz przełyku korkociągowatego.

Epidemiologia

Drugie co do częstości (po achalazji przełyku) schorzenie dotyczące zaburzenia motoryki przełyku. Częściej dotyczy kobiet. Pierwsze objawy mogą wystąpić w każdym wieku, najczęściej dotyczą jednak ludzi po 40. roku życia.

Etiopatogeneza

Nie do końca poznana. Bierze się pod uwagę:

• pierwotne zaburzenia nerwowo-mięśniowe
• zaburzenia mikrokrążenia w rdzeniu przedłużonym – niedokrwienie jąder nerwu błędnego
• refluks żołądkowo-przełykowy
• czynniki genetyczne
• nadreaktywność przełyku spowodowana niedoborem tlenku azotu

Nadmierne, nieskoordynowane skurcze błony mięśniowej przełyku są najprawdopodobniej spowodowane nadmiernym wydzielaniem acetylocholiny.

Objawy

• ból w klatce piersiowej – najczęściej o lokalizacji zamostkowej
• dysfagia – mogąca prowadzić do niedożywienia

Rozpoznanie

Na podstawie:

1. Typowego obrazu radiologicznego – rtg przełyku po podaniu środka kontrastowego wykazuje upośledzony pasaż; wielopoziomowe skurcze mięśniówki przełyku dają obraz przełyku korkociągowatego. Silne skurcze mogą przypominać uchyłki.
2. Manometrii – badanie o największej czułości i swoistości. Wykazuje obecność długich (>6 s) skurczów nieperystaltycznych o dużej amplitudzie (>180 mm Hg). U niektórych chorych dodatkowo współistnieje zwiększone ciśnienie spoczynkowe dolnego zwieracza przełyku i jego niepełna relaksacja.

Ponadto, u każdego chorego należy wykonać badanie endoskopowe w celu wykluczenia organicznych przyczyn dysfagii, oraz badania w kierunku wykluczenia choroby niedokrwiennej serca.

Leczenie

Leczenie farmakologiczne

• blokery kanału wapniowego – nifedypina
• azotany – nitrogliceryna, diazotan izosorbidu
• inhibitory pompy protonowej

Leczenie chirurgiczne

Na przykład:

• kardiomiotomia sposobem Hellera
• podłużne nacięcie warstwy mięśniowej przełyku na odcinku od poziomu łuku aorty do poziomu tuż powyżej dolnego zwieracza przełyku
• jeżeli współistnieje zarzucanie żołądkowo-przełykowe, wykonuje się zabieg antyrefluksowy

Rokowanie

Dobre, aczkolwiek objawy mają charakter postępujący. W 3-5% przypadków mogą pojawić się zmiany charakterystyczne dla achalazji.

Bibliografia

• "Choroby wewnętrzne" pod red. prof. dr hab. Andrzeja Szczeklika, tom 1, str. 756-757 ISBN 83-7430-031-0
• "Interna" pod red. prof. dr hab. Franciszka Kokota, tom 1, str. 443 ISBN 83-200-2871-X
• "Chirurgia" Bruce E. Jarrel, R. Anthony Carabasi, III, str. 209-210 ISBN 83-85842-56-X