Rozejm w Altmarku

Rozejm w Altmarku

Stilleståndet i Altmark

Data	16?/26 września 1629
Miejsce	Stary Targ (szw. Altmark)
Przyczyna	wojna polsko-szwedzka (1626–1629)
Strony traktatu
I Rzeczpospolita  Szwecja
Przywódcy
Chodkiewicz
Multimedia w Wikimedia Commons

Rozejm w Altmarku (rozejm altmarski) – sześcioletni rozejm kończący wojnę polsko-szwedzką (1626–1629). Zawarty został 26 września 1629 w Altmarku (dzisiaj Stary Targ) pomiędzy Szwecją a Rzeczpospolitą przy mediacji dyplomacji francuskiej, angielskiej i brandenburskiej. Układ został zaakceptowany przez Sejm zebrany w Warszawie 12 marca 1631^[1].

Najważniejsze postanowienia:

• Szwedzi zatrzymali Inflanty na północ od Dźwiny wraz z Rygą – utrwalono więc wcześniejsze straty terytorialne Rzeczypospolitej na tym terenie.
• Szwedzi zatrzymali wszystkie porty pruskie, tj. Tolkmicko, Elbląg, Braniewo, Piławę i Kłajpedę. Polska utrzymała kontrolę nad Gdańskiem, Królewcem i Puckiem.
• Na mocy postanowień rozejmu Malbork, Sztum, Gdańska Głowa i Żuławy Wiślane zostały przekazane w sekwestr na rzecz elektora brandenburskiego Jerzego Wilhelma (w zamian za część wybrzeża z Piławą). Gdyby po upłynięciu terminu rozejmu nie doszło do trwałego pokoju, miasta te miały wrócić do Szwecji. Była to nagroda dla elektora za przepuszczenie wojsk szwedzkich podczas ataku na Polskę.
• Mitawa wróciła do księcia kurlandzkiego.
• rozejmowi towarzyszył układ pomiędzy Szwecją a Gdańskiem, na mocy którego Szwedzi mieli prawo do pobierania 5,5% cła od przewożonych towarów, przy czym 3,5% miał otrzymywać król szwedzki, 1% król polski i 1% Gdańsk.
• za pomoc austriacką Rzeczpospolita musiała zapłacić 500 tys. złotych.

W 1635 postanowienia rozejmu w Altmarku zmodyfikowano, podpisując korzystniejszy dla Polski rozejm w Sztumskiej Wsi.

Przypisy