Referendum w Syrii w 2012 roku

Referendum konstytucyjne w Syrii odbyło się 26 lutego 2012 w czasie wojny domowej między siłami prezydenta Baszszara al-Asada i zbrojną opozycją. Referendum zostało całkowicie zbojkotowane przez opozycję.

 Osobny artykuł: Konstytucja Syrii.

Kontekst

Syria Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Syrii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Syrii Konstytucja Konstytucja Syrii Władza ustawodawcza Zgromadzenie Ludowe Władza wykonawcza Prezydent Wiceprezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Wysoka Rada Sprawiedliwości Najwyższy Sąd Konstytucyjny Prokurator Generalny Syrii Kontrola państwowa Kontrola państwowa Centralna Organizacja Kontroli Finansowej Finanse Bank Centralny Syrii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Syrii Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Narodowy Front Postępu Wybory Wybory parlamentarne: 2012 Wybory prezydenckie: 2007 Wybory samorządowe: 2011 Referenda: 2012 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Syrii Wikiprojekt Polityka

Głosowanie odbyło się w cieniu walk w kraju. Opozycja wezwała do bojkotu referendum, które zostało okrzyknięte przez nich farsą. Referendum zostało skrytykowane przez zachód. Reforma konstytucyjna, nad którą mieli wypowiedzieć się obywatele miała obejmować wprowadzenie systemu wielopartyjnego, w wyniku czego przełamana mogła zostać dominacja rządzącej partii Baas. Ponadto Asad zaproponował utworzeniu rządu koalicyjnego, w skład którego weszłaby opozycja oraz przeprowadzenie w 2012 wyborów parlamentarnych. Utrzymana miała być za to silna pozycja prezydenta. Jego kadencja miała zostać ograniczona do dwóch, jednak zapis ten nie obejmował rządzącego prezydenta. W liczącym ponad 22 mln ludzi kraju do głosowania uprawnionych było ponad 14,5 mln obywateli w wieku powyżej 18 lat^[1].

Przy frekwencji wynoszącej 57,4%, 89,4% głosujących opowiedziało się za zmianami w konstytucji^[2]. Przegłosowane referendum naniosło poprawki do konstytucji, które umożliwiły tworzenie nowych partii politycznych i ograniczyły sprawowanie władzy przez prezydenta do dwóch siedmioletnich kadencji. Zmiany te umożliwiły start w majowych wyborach parlamentarnych 12 partii. Jednak i te wybory zostały zbojkotowane przez organizacje antyrządowe^[3].

Przypisy