Pieniądz lokalny

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-10 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pieniądz lokalny to pieniądz bity przez miasto, z reguły w oparciu o przywilej menniczy (np. Gdańsk, Toruń) lub ograniczoną czasowo koncesję monetarną (Elbląg).

Na przełomie XIX i XX wieku, w związku z kryzysami finansowymi, szczególnie w okresie wojen, powstała nowa odmiana pieniądza lokalnego. Wiele miast, które nie posiadały wcześniej prawa monetarnego, opierając się na uchwałach rady miejskiej rozpoczęły emisję pieniądza miejskiego. Ten typ pieniądza lokalnego wyróżnia emitent – magistrat danego miasta np. Katowic (1921), Poznania (1916), jak i fakt, iż był z reguły papierowy.

W 2003 r. na całym świecie funkcjonowało 3 tys. lokalnych walut, jednym z przykładów dawniejszych jest pieniądz z miasteczka Wörgl z 1934^[1].