Pieśń triumfującej miłości
| Rok produkcji | 1967 |
|---|---|
| Kraj produkcji | Polska |
| Język | |
| Czas trwania | 26 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Andrzej Żuławski |
| Główne role | Beata Tyszkiewicz |
| Produkcja |
Pieśń triumfującej miłości – drugi obok Pavoncello film krótkometrażowy w reżyserii Andrzeja Żuławskiego z roku 1967. Andrzej Żuławski napisał scenariusz do filmu wraz ze swym ojcem Mirosławem Żuławskim, na podstawie opowiadania Iwana Turgieniewa[1].
Fabuła
26-minutowy czarno-biały film Żuławskiego, utrzymany w onirycznej konwencji, opowiada historię miłosnego trójkąta. Do posiadłości Fabiusza przybywa z dalekich podróży przyjaciel Mucjusz w towarzystwie swojego sługi Malajczyka. Przed laty żona Fabiusza, piękna Waleria kochała Mucjusza. Fabiusz jest zazdrosny, że uczucie jakim Waleria darzyła Mucjusza może powrócić. Malajczyk gra na egzotycznym instrumencie "Pieśń o miłości", która potrafi czynić cuda.
Obsada
- Beata Tyszkiewicz - Waleria
- Piotr Wysocki - Mucjusz
- Andrzej May - Fabiusz
- Jerzy Jogałła - Malajczyk
Przypisy
- ↑ Pieśń triumfującej miłości w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
- Pieśń triumfującej miłości w bazie Filmweb
- p
- d
- e
Filmy w reżyserii Andrzeja Żuławskiego
| 1960–1969 |
|
|---|---|
| 1970–1979 |
|
| 1980–1989 |
|
| 1990–1999 |
|
| 2000–2019 |
|
