Perowskit : Występowanie, Zobacz, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Perowskit

Kryształy perowskitu
(próbka z okolic Magnet Cove, USA)

Właściwości chemiczne i fizyczne

Skład chemiczny

CaTiO₃
tlenek wapnia i tytanu

Twardość w skali Mohsa

5,5

Przełam

muszlowy,
nierówny

Łupliwość

niewyraźna

Gęstość minerału

3,97–4,04 g/cm³

Właściwości optyczne

Barwa

czarna,
czerwonobrązowa,
żółtawa

Rysa

biała,
szara

Połysk

diamentowy,
półmetaliczny,
tłusty

Multimedia w Wikimedia Commons

Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO₃. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego^[1].

Występowanie

Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem.

Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli.

Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech.

W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych bazaltach na Dolnym Śląsku k. Niemczy.

Zobacz

Perowskitowe ogniwo słoneczne

Przypisy

↑ Perovskite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2018-11-05] (ang.).

Bibliografia

Charles Kittel: Introduction to solid state physics. Hoboken: John Wiley & Sons, 2005. ISBN 0-471-41526-X.
Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003. ISBN 83-7183-174-9.
Jaroslav Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.