Nag Hammadi Codex II
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bb/Nag_Hammadi_Codex_II.jpg/220px-Nag_Hammadi_Codex_II.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e6/Nag_Hammadi_coptic.gif/220px-Nag_Hammadi_coptic.gif)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/42/El_Evangelio_de_Tom%C3%A1s-Gospel_of_Thomas-_Codex_II_Manuscritos_de_Nag_Hammadi-The_Nag_Hammadi_manuscripts.png/220px-El_Evangelio_de_Tom%C3%A1s-Gospel_of_Thomas-_Codex_II_Manuscritos_de_Nag_Hammadi-The_Nag_Hammadi_manuscripts.png)
Nag Hammadi Codex II (oznaczony symbolem CG II) – papirusowy kodeks zawierający kolekcję pierwszych chrześcijańskich tekstów gnostyckich zapisanych w języku koptyjskim, dialekt saidzki[1]. Paleograficznie datowany jest na IV wiek n.e. Jest to jedyny zachowany rękopis zawierający pełny tekst Ewangelii Tomasza[1]. Manuskrypt ten został znaleziony w Nag Hammadi w 1945 roku.
Opis
Manuskrypt został spisany na papirusie w formie kodeksu. Karty mają wymiar 25,4 na 15,8 cm. Pierwotnie kodeks zawierał 76 nienumerowanych kart, z których zachowały się 74. Napisany jest w dialekcie saidzkim. Niektóre strony pozostały puste[2]. Kodeks zawiera kolejno następujące dzieła:
- Apokryf Jana
- Ewangelia Tomasza
- Ewangelia Filipa
- Hipostaza archontów
- O początku świata
- Egzegeza o duszy
- Księga Tomasza[2].
Tekst jest napisany pismem uncjalnym. Rękopis jest napisany wprawną ręką. Nie zawiera interpunkcji, nie ma podziału na słowa. Nomina sacra zostały zapisane w sposób zwykły, wyrazy na końcu każdej linii są skrócone, wykorzystuje ligatury, w tym staurogramy[2].
Manuskrypt został napisany przez dwóch skrybów (A i B). Skryba B skopiował tylko pierwszych 8 linii stronie 47 i nie jest reprezentowany w innych manuskryptach kolekcji Nag Hammadi. Skryba A skopiował wszystkie karty kodeksu z wyjątkiem 8 pierwszych linii na stronie 47, korzystał z kilku stylów a także zostawił kilka pustych stron, Puste strony pozostały prawdopodobnie dlatego, że kopiowany tekst był nieczytelny lub niedoskonały. Główny pisarz kodeksu był również skrybą Codexu XIII[2].
8 czerwca 1952 roku kodeks otrzymało Muzeum Koptyjskie[3]. Przechowywany jest w dziale rękopisów tegoż muzeum (Inv. 10544) w Kairze[2]. Po raz pierwszy został opublikowany w wydaniu fotograficznym w 1956 roku. Karty kodeksu zostały rozdzielone w 1957 roku i połączone w latach 1974–1975[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Uwe-Karsten Plisch: Das Thomasevangelium. Originaltext mit Kommentar. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2007, s. 9–12. ISBN 3-438-05128-1. (niem.).
- ↑ a b c d e f Bentley Layton: Nag Hammadi codex II, 2–7: together with XIII, 2*, Brit. Lib. Or.4926(1), and P.OXY. 1, 654, 655 : with contributions by many scholars. BRILL, 1989, s. 2–5. (ang.).
- ↑ C2SRC Images of Facsimiles. [dostęp 2012-05-03].
Bibliografia
- Nicholas Perrin: HC II,2 and the Oxyrhynchus Fragments (P. Oxy 1, 654, 655): Overlooked Evidence for a Syriac "Gospel of Thomas", Vigiliae Christianae. T. 58. Cz. No. 2. London: Egypt Exploration Fund, maj 2004, s. 138–151. (ang.).
- Bentley Layton: Nag Hammadi codex II, 2–7: together with XIII, 2*, Brit. Lib. Or.4926(1), and P.OXY. 1, 654, 655 : with contributions by many scholars. BRILL, 1989. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Faksymile papiruswych manuskryptów Ewangelii Tomasza. [dostęp 2012-05-03].
- Gospel of Thomas Bibliography, Coptic & Greek Texts. [dostęp 2012-05-03].