Montreal Manic
Przydomek | The Manic / Le Manic | ||
---|---|---|---|
Barwy | biało-niebieskie | ||
Data założenia | 1981 | ||
Data rozwiązania | 1983 | ||
Liga | |||
Państwo |
| ||
Siedziba | Montreal, Quebec, Kanada | ||
Stadion | Stadion: Stadion Olimpijski – 66 308 | ||
Właściciel | Molson Brewery | ||
Prezes | Roger Samson | ||
|
Montreal Manic – kanadyjski klub piłkarski z Montrealu w prowincji Quebec. Drużyna występowała w lidze NASL, a jego domowym obiektem był Stadion Olimpijski, natomiast halowa drużyna swoje mecze domowe rozgrywała w hali Forum de Montréal. Zespół istniał w latach 1981–1983.
Historia
Klub został założony w 1981 roku jako kontynuator tradycji Philadelphia Fury i jest drugim po Montreal Olympique klubem piłkarskim w tym mieście. W sezonie 1981 klub zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie w pierwszej rundzie wygrał rywalizację z Los Angeles Aztecs (5:3, 2:3, 2:1 pd.) i awansował do ćwierćfinału, w którym przeciwnikiem klubu był Chicago Sting, który wygrał rywalizację (3:2, 2:4, 2:4) i awansował do półfinału. Podczas pierwszego meczu tej rywalizacji, 2 września 1981 roku, padł rekord frekwencji na meczach klubu, 58 542 widzów[1].
W sezonie 1982 klub również zajął 2. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie zespół odpadł już w pierwszej rundzie po porażce w rywalizacji z Fort Lauderdale Strikers (3:2 pd., 0:1 pd., 1:4), jednak sezon 1983 był najlepszym w historii, najpierw po porażce 4:5 pod dogrywce z Tampa Bay Rowdies zespół zdobył halowe wicemistrzostwo ligi NASL, a następnie zajął 4. miejsce w Dywizji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie przeciwnikiem w pierwszej rundzie był naszpikowany gwiazdami New York Cosmos, w którym to zespół z Montrealu wygrał rywalizację (2:3, 0:1 – k. 2:3), co byłą największą sensacją rozgrywek, jednak w półfinale zespół przegrał rywalizację z późniejszym triumfatorem Soccer Bowl, Tulsą Roughnecks (1:2, 1:0, 0:3) i odpadł z rozgrywek. Po zakończeniu sezonu 1983 klub został rozwiązany.
Bilans sezonów 1982 i 1983 wynosił 7 mln USD strat. Według prezesa klubu, Rogera Samsona przyczyną kłopotów finansowych były: zła jakość stadionu, zbyt wysokie ceny czynszów, zbyt niskie zyski z koncesji Montreal Expos, brak umów telewizyjnych i zbyt niska frekwencja na meczach zespołu[2]. Natomiast historyk północnoamerykańskiej piłki nożnej, Dave Wangerin, zasugerował, że winę za rozwiązanie klubu ponosi jego właściciel, browar Molson Brewery[3].
Sezon po sezonie
Sezon | Liga | Faza zasadnicza | Playoff | Śr. frekwencja | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
M | Z | R | P | Pkt | Miejsce | ||||
1981 | NASL | 32 | 15 | 0 | 17 | 141 | 2.miejsce, Dywizja Wschodnia | Ćwierćfinał | 23 704 |
1981/1982 | Halowa NASL | 18 | 9 | 0 | 9 | – | 1.miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | |
1982 | NASL | 32 | 19 | 0 | 13 | 159 | 2.miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | 21 348 |
1983 | Halowa NASL | 8 | 5 | 0 | 3 | 53 | 1.miejsce, Grand Prix | Finał | 6 972 |
1983 | NASL | 30 | 12 | 0 | 18 | 124 | 4.miejsce, Dywizja Wschodnia | Półfinał | 9 910 |
Osiągnięcia
Halowa NASLNagrody indywidualne
|
|
Trenerzy
- 1981–1982:
Eddie Firmani
- 1982:
Pierre Mindru[7][8]
- 1983:
Andy Lynch
Piłkarze
Nick Albanis
Mehdi Cerbah
Elvis Comrie
Mimmo Dell'Armi
Pasquale Di Blasio
Gerry Gray
Mike Hewitt
Gordon Hill
Jean-François Larios
Dwight Lodeweges
Andy Lynch
Frantz Mathieu
Dale Mitchell
Fran O'Brien
Andrew Parkinson
Brian Quinn
Bob Rigby
Tony Towers
Thompson Usiyan
John Vanoostveen
Dragan Vujovic
Alan Willey
Brian Decaire
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Les anciens du Manic appuient l’Impact [data dostępu: 2012-02-16] (fr.)
- ↑ Manic Depression [data dostępu: 2015-10-14] (ang.)
- ↑ Dave Wangerin: Soccer in a Football world: The Story of America’s Forgotten Game. Temple University Press, 2008. ISBN 1-59213-885-3. (ang.).
- ↑ Hall of Fame (ang.)
- ↑ US Soccer Hall of Fame Membership (ang.)
- ↑ Hall Of Fame Classes (ang.)
- ↑ Sports New York Times [data dostępu: 1982-09-10] (ang.)
- ↑ Thursday’s Sports Transactions [data dostępu: 1982-09-09] (ang.)
Linki zewnętrzne
- Montreal Manic w bazie NASL (ang.)
- Montreal Manic w bazie FunWhileItLasted.net (ang.)