Michaił Wołkoński
Herb książąt Wołkońskich | |
Rodzina | Wołkońscy |
---|---|
Data urodzenia | 9 października 1713 |
Data śmierci | 8 grudnia 1788 |
Ojciec | Nikita Fiodorowicz Wołkoński |
Matka | Agryppina Pietrowna z Biestużewów |
Żona | Elżbieta Aleksiejewna z Makarowów |
Dzieci | Aleksander Wołkoński |
Odznaczenia | |
Michaił Wołkoński (ros.) Михаил Никитич Волконский (ur. 9 października 1713, zm. 8 grudnia 1788) – książę, wojskowy i dyplomata rosyjski. W latach 1769–1771 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Katarzyny II w Rzeczypospolitej.
Życiorys
W 1732 wstąpił do korpusu kadetów. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1735-1739) i wojnie siedmioletniej (1756-1763). W 1761 mianowany generał-lejtnantem armii rosyjskiej, dowodził oddziałami rozlokowanymi w Poznaniu, krwawo stłumił wystąpienia wielkopolskiej szlachty przeciwko rosyjskiej okupacji. Mianowany generałem en-chef, dowodził w 1764 korpusem rosyjskim, który osłaniał przeprowadzanie przez Familię Czartoryskich zamachu stanu w Rzeczypospolitej, który wyniósł do tronu Stanisława Augusta Poniatowskiego. 22 maja 1769 został rosyjskim posłem w Warszawie. Po zakończeniu misji w Polsce został 5 listopada 1771 generał-gubernatorem Moskwy.
W 1757 odznaczony Orderem Orła Białego[1].
Przypisy
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 190.
- p
- d
- e
|
¹ – także dowódca wojsk; jego następcami byli: gen. Iwan Weymarn i gen. Aleksander Bibikow
- VIAF: 74144648392904488048