Michaił Kolcow : Bibliografia, literatura, linki Wikipedia, wolna encyklopedia

Michaił Kolcow

Michaił Kolcow
Михаил Ефимович Кольцов
Po aresztowaniu przez NKWD 1938
Data i miejsce urodzenia	31 maja^?/12 czerwca 1898 Kijów, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1940 Moskwa, RFSRR, ZSRR
Przyczyna śmierci	rozstrzelanie
Zawód, zajęcie	publicysta, dziennikarz, pisarz

Odznaczenia

Michaił Jefimowicz Kolcow (ros. Михаил Ефимович Кольцов; ur. 31 maja^?/12 czerwca 1898 w Kijowie, zm. 2 lutego 1940 w Moskwie) – rosyjski publicysta, dziennikarz oraz pisarz. Od 1938 roku członek Akademii Nauk ZSRR.

Był współzałożycielem oraz redaktorem czasopisma „Ogoniok” w latach 1923–1938, a w latach 1934–1938 czasopisma „Krokodił”. Pisał reportaże, felietony (polski wybór Luty w marcu 1959 r.), nowele oraz eseje. Był również twórcą portretów literackich Maksima Gorkiego i Henriego Barbusse’a. Kierownik wydziału międzynarodowego Związku Pisarzy ZSRR, odbył wiele podróży zagranicznych zarówno pod własnym nazwiskiem, jak i incognito.

W czasie wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem „Prawdy” i zredagował cykl reportaży pt. Dziennik hiszpański (pełne wydanie 1958 r., wydanie polskie 1959 r.).

W listopadzie 1937 (lub lutym 1938) powrócił z Hiszpanii do ZSRR. Jesienią 1938 przebywał w Czechosłowacji podczas kryzysu sudeckiego zakończonego układem monachijskim, stamtąd pochodzą jego ostatnie korespondencje. 14 grudnia 1938 aresztowany przez NKWD. 1 lutego 1940 skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci pod zarzutem działalności antysowieckiej i trockistowskiej. Rozstrzelany następnego dnia. Ciało skremowano w krematorium na Cmentarzu Dońskim, prochy pochowano anonimowo. Był jedną z ostatnich ofiar wielkiego terroru.

Zrehabilitowany postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR 18 grudnia 1954.

Brat karykaturzysty Borisa Jefimowa. W powieści Ernesta Hemingwaya Komu bije dzwon występuje jako Karkow.