Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
 Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu | |||
| Data założenia | 1947 | ||
|---|---|---|---|
| Państwo |
| ||
| Adres | pl. Katedralny 14 | ||
| Rektor | ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec | ||
Położenie na mapie Wrocławia  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||
 51°06′52,9″N 17°02′53,7″E/51,114694 17,048250 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu – seminarium duchowne we Wrocławiu, kształcące księży katolickich dla archidiecezji wrocławskiej.
Historia
Utworzone przez bpa Kaspra z Łagowa w październiku 1565 w wyniku realizacji uchwał Soboru Trydenckiego. Formowało wówczas powołanych do kapłaństwa od Śląska Cieszyńskiego aż po Brandenburgię. Pierwszym rektorem seminarium był kanonik dr Teodor Lindanus. Pierwsi alumni zamieszkali w jednym z budynków kapitulnych, a na wykłady uczęszczali do kościoła św. Marcina. W 1572 wybudowano dla alumnów specjalny budynek nad Odrą, tzw. Alumnat. W 1575 wrocławski biskup Marcin Gerstmann, chcąc ochronić alumnów przed nadmiernym wpływem protestantyzmu, przeniósł seminarium do Nysy. Seminarium zaczęli prowadzić jezuici z Nysy. W 1656 seminarium powróciło do Wrocławia, a od 1702 klerycy studiowali na powstałej wówczas dwuwydziałowej Akademii Leopoldyńskiej, później zaś na wydziale teologii katolickiej utworzonego w 1811 nowego Uniwersytetu. Aż do 1918 uniwersyteckie studium teologii trwało siedem semestrów, a następnie kandydaci do kapłaństwa wstępowali na rok do Alumnatu wrocławskiego, aby bezpośrednio przygotować się do pracy duszpasterskiej. Studenci teologii mieszkali w konwikcie, od 1895 w nowo zbudowanym Collegium Georgianum przy pl. Katedralnym 14. Klerycy mieszkali w odbudowanym w 1731 Alumnacie na Ostrowie Tumskim, który w związku z wydłużeniem przez Stolicę Apostolską okresu formacji do 6 lat okazał się zbyt mały. W 1935 oddano do użytku nowy Alumnat (Albertinum) na wrocławskich Karłowicach, przy obecnej ul. Przybyszewskiego.
Po wojnie seminarium zainaugurowało swoją działalność 8 października 1947. Na pierwszy rok zgłosiło się 24 alumnów. W okresie powojennym seminarium wykształciło i uformowało 1500 księży pracujących głównie w archidiecezji wrocławskiej, ale także w wielu krajach Europy i poza jej granicami.
W 1968 Stolica Apostolska erygowała Papieski Wydział Teologiczny, pozwalający rozwijać naukowy warsztat seminarium. Od 1990-2019 z inicjatywy ks. kardynała Henryka Gulbinowicza powstało, jako prekursorskie w Polsce, a drugie w Europie, przedsięwzięcie – Annus Propedeuticus, czyli specjalna formacja dla roku pierwszego. Miała ona miejsce w klasztorze pocysterskim w Henrykowie.
Zobacz też
Bibliografia
- H. Hoffmann, Die Geschichte des Breslauer Alumnats: ein Beitrag zur Geschichte der Priesterbildung in Schlesien, Breslau 1935
- Das neue Priesterseminar der Erzdiözese Breslau. Zur Einweihung am 19. Mai 1935, Breslau 1935
- Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu (red. ks. Marian Biskup, ks. Aleksander Radecki), Wrocław 2002
- A. Młotek, Teologia katolicka na Uniwersytecie Wrocławskim ze szczególnym uwzględnieniem dziejów teologii moralnej, Wrocław 1998
Linki zewnętrzne
- Strona Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu
- Wykaz publikacji dotyczących dziejów seminarium wrocławskiego w bazie LitDok Europa Środkowo-Wschodnia / Instytut Herdera w Marburgu
- p
- d
- e
| Ogólnopolskie |
|
|---|---|
| Archidiecezjalne |
|
| Diecezjalne |
|
| Zakonne |
|
| Greckokatolickie | |
| Starokatolickie |
|
| Prawosławne | |
| Protestanckie |
Kontrola autorytatywna (instytucja akademicka):
