Manusmryti

Manusmryti (sanskryt मनुस्मृति manusmṛti) – starożytny indyjski traktat dotyczący dharmy, omawiający wszystkie aspekty i przejawy życia jednostki i społeczeństwa[1]. Powstał ok. II w. p.n.e. – II w. n.e. Tradycja autorstwo przypisuje mitycznemu praojcu ludzkości – Manu.

Księga zawiera także reguły prowadzenia wojny, takie jak zakaz używania broni zatrutej czy zabijania bezbronnych[2].

Strofa 90 : Kiedy walczy ze swymi wrogami w bitwie, niech nie uderza bronią ukrytą, ani też kolczastą, zatrutą, lub płonącą[3].

  • Lekcja 3. Domowe ofiary zadusznego rytu (w strofie 205) poleca odszukać miejsce nachylone ku rzece po stronie południowej i wysmarować kałem krowim, zanim przystąpi się do ofiar dla dewów i przodków[4].

Przypisy

  1. Marta Bręgiel-Benedyk, Obraz struktury społecznej w Manusmryti.
  2. Zarys historyczny rozwoju prawa wojennego.
  3. Manusmriti s. 40.
  4. Lekcja 3. Domowe ofiary zadusznego rytu. W: Manu Swajambhuwa: Manusmryti, czyli traktat o zacności. Maria Krzysztof Byrski (tł.,red.nauk.). Wyd. 1. PIW, s. 106, seria: Bibliotheca Mundi.
Kontrola autorytatywna (wiersz):
  • VIAF: 186299986
  • LCCN: n81022815
  • GND: 4288684-3
  • NDL: 00567469
  • BnF: 12008350r
  • SUDOC: 031804667
  • NLA: 35326814
  • J9U: 987007597415205171
  • PWN: 3937399
  • Britannica: topic/Manu-smriti
  • БРЭ: 2183735
  • Catalana: 0039900