Ludwik Koburg-Koháry
Ludwik August Maria Odon | |||
Ludwig August Maria Eudes von Sachsen-Coburg und Gotha-Koháry | |||
![]() 80. XIX w. | |||
![]() | |||
Książę saski na Koháry | |||
Dynastia | Koburgowie-Koháry | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1845 | ||
Data i miejsce śmierci | 14 września 1907 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | |||
Dzieci | Piotr, August Leopold, Józef, Ludwik Gaston | ||
Rodzeństwo | |||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
|
Ludwik August Maria Odon Koburg-Koháry, niem. Ludwig August Maria Eudes von Sachsen-Coburg und Gotha-Koháry, port. Luís Augusto Maria Eudes de Saxe-Coburgo-Gota-Koháry (ur. 18 sierpnia 1845 w Eu, zm. 14 września 1907 w Karlowych Warach) – niemiecki arystokrata, książę z katolickiej linii dynastii koburskiej, admirał w służbie brazylijskiej i austro-węgierskiej.
Życiorys
Urodził się jako drugi syn spośród pięciorga dzieci Augusta Koburg-Koháry (1818–1881), tytularnego księcia Koháry i jego żony Klementyny Orleańskiej (1817–1907), królewny Francuzów. Jego rodzicami chrzestnymi była ciotka Aleksandra Badeńska i wuj Ludwik Karol Orleański. Miał czworo rodzeństwa, starszego brata Filipa (1844–1921), młodsze siostry Klotyldę (1846–1927) i Amelię (1848–1894) oraz dużo młodszego brata Ferdynanda (1861–1948). Odebrał staranne wykształcenie domowe, typowe dla arystokracji swoich czasów, jednak wychowywał się pod bezpośrednią opieką rodziców, co było zwyczajem odmiennym[1].
W 1860–1861 uczęszczał do Gimnazjum Teresianum w Wiedniu, które opuścił, aby wstąpić do Cesarsko-Królewskiej Marynarki Wojennej. W 1861–1863 odbył wstępny kurs morski, stacjonując w Trieście. Po zmuszeniu Ottona, króla Hellenów do abdykacji w 1863, mocarstwa europejskie poważnie rozważały poparcie kandydatury księcia kobursko-gotajskiego Ernesta II, do objęcia po nim tronu; z racji na brak męskich potomków, typowano aby w Atenach dziedziczył po nim Ludwik, jednak zbyt wysokie oczekiwania głowy państwa ernestyńskiego, doprowadziły do rezygnacji z tych planów[2]. W lutym 1864 Ludwik zdał egzamin oficerski i został awansowany na podporucznika marynarki. Następnie wziął udział w wojnie duńskiej.
W 60. XIX w. cesarz Brazylii Piotr II rozważał wydać swoją starszą córkę Izabelę za Ludwika Koburg-Koháry, jednak ostatecznie jego żoną została młodsza Leopoldyna. Po zawarciu małżeństwa w grudniu 1864 otrzymał awans na admirała Marynarki Wojennej Brazylii. W 1865 z powodzeniem uczestniczył w wojnie paragwajskiej. Po wybuchu „wojny niemieckiej” w 1866 wyjechał do Austro-Węgier, aby zabezpieczyć rodzinny majątek w Królestwie. Następnie powrócił do Brazylii, gdzie pełnił funkcje reprezentacyjne dworu cesarskiego, m.in. jako przewodniczący Towarzystwa Historyczno-Geograficznego i komitetu narodowego Wystawy Światowej w Wiedniu (1873). W 1872–1873 odbył wraz z bratem Filipem podróż dookoła świata, zwiedzając m.in. Indie i Hawaje. Wiosną i latem 1879 uczestniczył wraz z bratem Ferdynandem w wyprawie do Amazonii[3]. Po ustanowieniu republiki w 1889, osiadł w Schladming. W 1890 ponownie przyjęty do służby austriackiej. Zmarł w 1907 w czasie pobytu kuracyjnego w Karlowych Warach. Został pochowany w kościele św. Augustyna w Coburgu, zaś serce złożono w kościele św. Marii Magdaleny w Karlowych Warach.
Życie prywatne
15 grudnia 1864 w Rio de Janeiro poślubił Leopoldynę Teresę Bragança (1847–1871), infantkę Brazylii, córkę Piotra II i Teresy Krystyny Burbon-Sycylijskiej. Z racji na brak męskich potomków cesarza, para zawarła 18 lutego 1865 umowę małżeńską kontrasygnowaną przez premiera José Paranhosa, w której zobowiązała się do utworzenia nowej linii domu panującego – tzw. młodszą kobursko-bragantyjską[4]. Małżeństwo doczekało się czterech synów:
- Piotr August Ludwik Maria Michał Gabriel Rafał Gonzaga (1866–1934);
- August Leopold Filip Maria Michał Gabriel Rafał Gonzaga (1867–1922) ż. Karolina Maria Habsburg-Lotaryńska (1869–1945), córka Karola Salwatora i Marii Immaculaty Burbon-Sycylijskiej;
- Józef Ferdynand Maria Michał Gabriel Rafał Gonzaga (1869–1888);
- Ludwik Gaston Klemens Maria Michał Gabriel Rafał Gonzaga (1870–1942) ż. 1) Matylda Wittelsbach (1877–1906), córka Ludwika III i Marii Teresy Habsburg-Este, 2) Anna von Trauttmansdorff-Weinsberg (1873–1948), córka Karla i Josephiny von Pallavicini.
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Ernestyńskiego (czerwiec 1863),
Kawaler Orderu Orła Czarnego (1864),
Kawaler Orderu św. Andrzeja (1865),
Medal Kampanii Urugwajskiej (1865),
Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa,
Krzyż Wielki Orderu Piotra I,
Krzyż Wielki Orderu Róży,
Krzyż Wielki Orderu Chrystusa,
Krzyż Wielki Orderu Aviz,
Krzyż Wielki Orderu św. Jakuba od Miecza,
Krzyż Wielki Orderu Wieży i Miecza,
Krzyż Wielki Orderu Chrystusa,
Krzyż Wielki Orderu Avis,
Kawaler Orderu św. Huberta.
Genealogia
Prapradziadkowie | ks. Saksonii-Koburg-Saalfeld (1724–1800) ∞1749 Zofia z Brunszwiku-Wolfenbüttel (1724–1782) | hr. Reuss-Ebersdorf Henryk III (1724–1779) ∞1754 Karolina z Erbach-Schönberg (1727–1796) | Ignác József Koháry (1726–1777) ∞ok. 1750–1760 Maria Gabriella Cavriani (1736–1803) | Jiří Kristián Waldstein-Wartenberg (1743-1791) ∞1765 Elisabeth von Ulfeldt (1747–1791) | Ludwik Filip Orleański Gruby (1725–1785) ∞1743 (1726–1759) | Ludwik Jan Burbon (1725–1793) ∞1744 Maria Teresa d’Este (1726–1754) | kr. Hiszpanii, Neapolu i Sycylii (1716–1788) ∞1738 (1724–1760) | ces. rzymsko-niemiecki (1708–1765) ∞1736 kr. Czech i Węgier, aks. Austrii (1717-1780) |
Pradziadkowie | ks. Saksonii-Koburga-Saalfeld (1750–1806) ∞1777 (1757–1831) | Ferenc József Koháry (1767–1826) ∞1792 Maria Antonia Waldstein-Wartenberg (1771–1854) | Ludwik Filip Orleański Równy (1747-1743) ∞1769 (1753-1821) | kr. Obojga Sycylii (1751-1825) ∞1768 Maria Karolina Habsburg-Lotaryńska (1752–1814) | ||||
Dziadkowie | Ferdynand Jerzy Koburg (1785–1851) ∞1815 (1797–1862) | kr. Francuzów (1773–1850) ∞1809 Maria Amelia Burbon-Sycylijska (1782–1866) | ||||||
Rodzice | August Wiktor Koburg-Koháry (1818–1881) ∞1843 (1817–1907) | |||||||
Ludwik Koburg-Koháry (1845–1907) |
Przypisy
- ↑ Defrance 2007 ↓, s. 160–190.
- ↑ Defrance 2007 ↓, s. 198–200.
- ↑ Hans-JoachimH.J. Böttcher Hans-JoachimH.J., Ferdinand von Sachsen-Coburg und Gotha 1861–1948: Ein Kosmopolit auf dem bulgarischen Thron, Berlin: Osteuropazentrum Verlag, 2019, s. 27–28, ISBN 978-3-89998-296-1 (niem.).
- ↑ MarionM. Ehrhardt MarionM., Die Dynastie der Coburger in Portugal, Spanien und Brasilien, [w:] MichaelM. Henker, EvamariaE. Brockhoff (red.), Ein Herzogtum und viele Kronen. Coburg in Bayern und Europa, Augsburg: Haus der Bayerischen Geschichte, 1997, s. 59–64, ISBN 3-927233-55-2 (niem.).
Bibliografia
- Olivier Defrance: La Médicis des Cobourg, Clémentine d’Orléans. Bruxelles: „Racine”, 2007. ISBN 978-2-87386-486-6. (fr.).