Lotniczy karabin maszynowy Typ 1
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy | ||
Historia | |||
Produkcja | 1940–1945 | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 7,92 mm | ||
Nabój | 7,92 x 57 mm | ||
Magazynek | siodłowy, 2 x 50 | ||
Wymiary | |||
Długość | 1180 mm | ||
Długość lufy | 600 mm | ||
Masa | |||
broni | 16,7 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 750 m/s | ||
Szybkostrzelność teoretyczna | 2200 strz./min | ||
|
Lotniczy karabin maszynowy Typ 1 (karabin maszynowy Typ 100) – japoński podwójnie sprzężony lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,92 mm z okresu II wojny światowej.
Nazwa
Do 1940 roku karabiny maszynowe do kalibru 11 mm używane przez Cesarską Armię Japońską nazywane były kikan juu (dosłownie - „karabin maszynowy”)[1], dalsze oznaczenie, w tym przypadku „Typ 100” oznaczało według kalendarza japońskiego rok wprowadzenia do służby 2600 (1940 według kalendarza gregoriańskiego, w Marynarce rok „zerowy” oznaczany był tylko zerem, ale w Armii używano do tego celu liczy 100). W 1940 wprowadzono nowy system oznaczeń, karabiny maszynowe do kalibru 11 mm otrzymały oznaczenie te będące skrótem od kana teppou (dosłownie „karabin”) oraz shikki - numer kolejny, typ[2].
Historia
Karabin został opracowany jak ruchomy, obronny lotniczy karabin maszynowy[3]. Konstrukcja mechanizmu strzelającego była prawie identyczna jak ta zastosowana w czechosłowackim ZB vz. 26 z tym, że wersji japońskiej był to podwójnie sprzężony karabin[3]. Obydwa karabiny, będące lustrzanym odbiciem, były połączone pojedynczą komorą zamkową i zasilane ze 100-nabojowego magazynka siodłowego[3].
W 1941 roku do służby wszedł karabin maszynowy Ho-103, znany także pod oznaczeniem „karabin maszynowy Typ 1 (stały)” i karabin maszynowy Typ 100 otrzymał nowe oznaczenie (bez jakichkolwiek zmian konstrukcyjnych) „karabin maszynowy Typ 1 (ruchomy)”[3]. Na wszystkich akcesoriach do karabinów Typ 100, takich jak pudełka narzędziowe, na których widniał napis „Typ 100”, cyfry „0” w napisach zostały wykreślone czy przebite poprzecznymi kreskami[3].
Przypisy
Bibliografia
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.