Leopoldo Lugones : Wybrana twórczość, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Leopoldo Lugones

Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1874
Villa de María del Río Seco

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1938
Buenos Aires

Zawód, zajęcie

poeta, dziennikarz, krytuk literacki

Multimedia w Wikimedia Commons

Leopoldo Lugones (ur. 13 czerwca 1874 w Villa de María del Río Seco, zm. 19 lutego 1938 w Buenos Aires) – argentyński poeta i krytyk literacki, reprezentant kierunku zwanego modernizmem hispanoamerykańskim.

Urodził się w mieście Villa de María del Río Seco w prowincji Córdoba. W młodości związał się z socjalistami, w 1897 roku był współzałożycielem wydawanego w Buenos Aires lewicowego czasopisma La montaña. Był aktywnym członkiem grupy modernistycznych poetów eksperymentalnych, skopionych wokół Nikaraguańczyka Rubéna Darío^[1].

Pierwszy zbiór wierszy Lugonesa, zatytułowany Las montañas del oro (Złota Góra) został opublikowany w 1897 roku. Jego ówczesna poezja wykazywała zbieżność z modernizmem, charakteryzowała się używaniem wiersza wolnego oraz egzotycznej metaforyki. Tych samych środków Lugones używał w kolejnych tomach, Los crepúsculos del jardín (1905) oraz Lunario sentimental (1909)^[1].

W latach 1911-1914 przebywał w Paryżu, gdzie redagował pismo Revue Sudaméricaine. Po wybuchu I wojny światowej wrócił do Argentyny. Jego poglądy polityczne, dotąd zbliżone do socjalizmu, uległy zmianie i skierowały się w stronę konserwatyzmu i nacjonalizmu. W 1929 roku został faszystą. Zmiana ta znalazła odzwierciedlenie również w stylu literackim, który stał się bardziej realistyczny, co jest widoczne m.in. w poemacie El libro de los paisajes (1917), wychwalającym piękno argentyńskiej wsi^[1].

W latach 1914-1938 był dyrektorem Narodowej Rady Edukacji. W 1924 roku reprezentował Argentynę w Komitecie ds. Współpracy Intelektualnej przy Lidze Narodów. Zajmował się też historią Argentyny, a także klasyczną literaturą grecką, m.in. przełożył na język hiszpański Iliadę i Odyseję^[1].

Działalność publiczna i związana z nią odpowiedzialność stanowiła znaczącą trudność dla introwertycznego poety i wywoływała silne napięcie emocjonalne. 19 lutego 1938 Lugones popełnił samobójstwo^[1].

Pozostawił zróżnicowaną pod względem stylu i poetyki twórczość (poezje w stylu romantycznym i dekadencko-modernistycznym, dzieła o zabarwieniu ironicznym, patriotyczne opowiadania, bukoliki).