Krzysztof Niesiołowski
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 sierpnia 2013 |
| Zawód, zajęcie | reżyser teatralny |
| Odznaczenia | |
| Srebrny Krzyż Zasługi (1969); Zasłużony Działacz Kultury (1972); Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2003); Srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. | |
Krzysztof Niesiołowski (ur. 1 października 1927 w Wilnie, zm. 28 sierpnia 2013 w Warszawie) – polski reżyser i aktor w teatrach lalkowych, pedagog. Dyrektor Teatru Lalek „Pleciuga” w Szczecinie (1964-1973) oraz Teatru „Baj” w Warszawie (1973-2008).
Życiorys
Syn, Tymona Niesiołowskiego. Dzieciństwo i okres II Wojny Światowej spędził w Wilnie. W roku 1945 – wraz z całą rodziną – repatriowany do Polski. Zamieszkał w Torunia, gdzie jego ojciec – Tymon – został zatrudniony na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W Toruniu po raz pierwszy wystąpił jako aktor w teatrze lalkowym, na scenie teatru Baj Pomorski. W 1948 rozpoczął studia w Szkole Filmowej w Łodzi, gdzie studiował m.in. z Andrzejem Munkiem, Jakubem Goldbergiem, Andrzejem Wajdą. Większość życia spędził w Warszawie, gdzie mieszkał od 1951 roku. Już jako aktor teatru Guliwer w Warszawie, wyjechał na studia reżyserskie do Pragi. Dyplom na Wydziale Reżyserii Teatru Lalek i Dramaturgii Lalkowej na Divadleni Akademie Muzickych Umeni uzyskał w 1958 roku. W latach 1964–1973 był dyrektorem Teatru Lalek „Pleciuga” w Szczecinie, a w latach 1973–2008 dyrektorem Teatru „Baj” w Warszawie. W teatrach tych, a także teatrach lalkowych w Bielsku-Białej, Rzeszowie Kielcach, Katowicach, Olsztynie, Łodzi, Wilnie i Leningradzie, wyreżyserował kilkadziesiąt spektakli[1].
Przez 19 lat (1975-1995) wykładał reżyserię na wydziale lalkarskim filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Białymstoku (obecnie Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie)[1]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera D-1-41)[2].
Przypisy
Bibliografia
- Bożena Frankowska, „Źródła i kształty Baja Krzysztofa Niesiołowskiego”, w: Baj wśród dzieci. 85 lat najstarszego teatru lalkowego w Polscered. Marek Waszkiel, Warszawa 2014, s. 57–82, ISBN 978-83-939675-0-6.
- Lalkarze. t. 11: Krzysztof Niesiołowski. Łódź: Pracownia Dokumentacji Teatru Lalek przy Teatrze Lalek „Arlekin”, Łódź 1996, ISBN 83-86127-50-3.
Linki zewnętrzne
- Biogram na stronie Teatru Lalek „Pleciuga” w Szczecinie.
- Wywiad dla „Kuriera Wileńskiego” (3.11.2007)
- Wspomnienie o Krzysztofie Niesiołowskim („Kurier Szczeciński”, 3.10.2013)
