Komórka okołobiegunowa

Ten artykuł od 2008-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Komórka okołobiegunowa (polarna) – układ cyrkulacji powietrza występujący na obu półkulach między kołami podbiegunowymi a biegunami, element ogólnej cyrkulacji atmosfery.

Cechą charakterystyczną obszarów okołobiegunowych jest bardzo silne wychłodzenie podłoża, a tym samym niskie temperatury powietrza, wynikające z małej dostawy promieniowania słonecznego. Taka sytuacja powoduje osiadanie powietrza nad biegunami i powstawania tam układów wysokiego ciśnienia. Powietrze z wyżów przemieszcza się w dolnej troposferze ku umiarkowanym szerokościom geograficznym, gdzie dominują układy cyklonalne. Tam też powietrze w wyniku konwekcji dynamicznej związanej z cyrkulacją cyklonalną unosi się do góry. W górnej troposferze część powietrza odpływa z powrotem ku biegunom, zamykając układ.

Wiatry wiejące od biegunów przenoszą chłodne powietrze do umiarkowanych szerokości. W wyniku działania siły Coriolisa wiatr przy powierzchni Ziemi ma kierunek wschodni.