Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w Krakowie

Kościół św. Teresy od Jezusa
i św. Jana od Krzyża
A-25 z 2 maja 1974[1]
kościół konwentualny karmelitanek bosych
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Kopernika 44

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża

Wezwanie

św. Teresy od Jezusa
i św. Jana od Krzyża

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1720

Data zakończenia budowy

1730

Data poświęcenia

1730

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Jezusai św. Jana od Krzyża”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Jezusai św. Jana od Krzyża”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Jezusai św. Jana od Krzyża”
Ziemia50°03′49,4″N 19°57′10,0″E/50,063722 19,952778
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża – rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny karmelitanek bosych znajdujący się w Krakowie w dzielnicy II przy ul. Kopernika 44, na Wesołej.

Zbudowany został w latach 1720–1730 z fundacji kanclerza Jana Szembeka, konsekracji nowej świątyni dokonał w 1730 biskup warmiński Krzysztof Jan Szembek, brat fundatora. W drugiej połowie XVIII w. przeniosły się tutaj z domu zakonnego przy kościele św. Marcina karmelitanki.

Kościół zbudowany jest w stylu barokowym, na planie krzyża greckiego. Skromną fasadę z pilastrami zdobi portal. Przed kościołem wznosi się kolumna marmurowa z 1668. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Teresy z Avili ofiarowany przez fundatora.

Z kościołem związana jest historia zakonnicy Barbary Ubryk, która po dziwnych zachowaniach, śmiechu na głos w kościele, trwających wiele godzin spowiedziach i napadach egzaltowanej pobożności została zamurowana w celi, w której w nieludzkich warunkach więziona była 21 lat (od 1848 do 1869). Wieść o tym wywołała skandal i rozruchy przeciwko duchowieństwu[2].

Wnętrze kościoła

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
  2. ↑ Ludwik Stomma, Skandale polskie. Warszawa 2008, s.89-90, 95.

Bibliografia

  • Encyklopedia Krakowa, Warszawa – Kraków 2000, s. 748.
  • Rożek M., Gondkowa B., 2003, Leksykon kościołów Krakowa, Verso Kraków, s. 170.
  • Fabiański M., Purchla J., 2001, Historia architektury Krakowa w zarysie, Wydawnictwo Literackie, Kraków, s. 235-237.
  • Ludwik Stomma: Skandale polskie. Warszawa: Demart, 2008, s. tak. ISBN 978-83-7427-422-7.