Kartingowe mistrzostwa świata

Kartingowe mistrzostwa świata, oficj. FIA Karting Championship – zawody mające na celu wyłonienie najlepszego kierowcy kartingowego na świecie, organizowane od 1959 roku. Od 1964 roku organizatorem mistrzostw jest CIK

Historia

Pierwszy gokart został zbudowany w 1956 roku w Stanach Zjednoczonych^[1], a trzy lata później nastąpiło zwiększone zainteresowanie tymi pojazdami w Europie. Ponadto w roku 1959 zorganizowano w Nassau pierwsze zawody określane jako mistrzostwa świata – wygrał je Jim Yamane^[2]. W 1960 roku odbyły się pierwsze wyścigi gokartów w Europie (we Włoszech, w Niemczech, Danii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Irlandii, Hiszpanii, Szwajcarii i Polsce), a rok później na torze Pista Rossa w Mediolanie zorganizowano zawody o nazwie „mistrzostwa świata”^[3][4].

W 1962 roku FIA powołała CIK – Międzynarodową Komisję Kartingową. Komisja ta w roku powstania rozpoczęła organizację Pucharu Narodów^[5], zaś w 1964 zorganizowała pierwsze mistrzostwa świata. Miały one miejsce na torze Pista d’Oro w Rzymie, a wygrał Guido Sala przed Ugo Cancellierim i Oscarem Costantinim^[6]. W 1966 roku rozszerzono mistrzostwa na cykl trzech wyścigów. Zwyciężyła wówczas jako jedyna kobieta w historii Susanna Raganelli^[7]. W sezonie 1968 CIK powołał Puchar Juniorów, który wówczas zdobył Amedeo Pacitto^[8]. W 1970 roku powrócono do organizacji mistrzostw jako jednej rundy^[9]. W 1978 roku Lake Speed został pierwszym kierowcą spoza Europy, który został kartingowym mistrzem świata pod egidą CIK^[10]. Rok później identyczną liczbę punktów uzyskali Peter Koene i Ayrton Senna, jednak CIK przyznał tytuł Holendrowi^[11]. W 1981 roku zwiększono pojemność silnika topowej kategorii do 135 cm³, określając ją jako Formuła K. Z uwagi na niewielkie zainteresowanie producentów oraz wykorzystywanie tych silników w nielicznych zawodach, CIK zadecydował o powrocie do jednostek 100 cm³ od 1990 roku^[12]. W sezonie 1983 Patrick Dias używał innowacyjnych opon radialnych Michelin, jednak trzeci tytuł z rzędu zdobył wówczas Mike Wilson^[13].

W 1986 roku CIK wprowadził obowiązkowe sekcje boczne w gokartach. Mistrzostwa, które odbywały się wówczas w Jacksonville, zakończyły się fiaskiem, kiedy to większość europejskich kierowców uznała tor za niebezpieczny i odmówiła udziału. Zawodnicy zostali ukarani sześciomiesięczną dyskwalifikacją, a mistrzostwo zdobył Augusto Ribas^[14]. W sezonie 1989 Mike Wilson ustanowił rekord sześciu tytułów mistrza świata^[15]. W sezonie 1994 mistrzostwa po raz pierwszy zorganizowano w Ameryce Południowej – w Córdobie^[16]. W latach 2001–2002 mistrzostwa odbywały się na pięciu obiektach^[17]. W sezonie 2007 wprowadzono silniki KF o pojemności 125 cm³^[18].

Mistrzowie

Kursywą oznaczono edycje nieorganizowane przez CIK.

Sezon	Kierowca	Gokart	Silnik	Klasa
1959	Jim Yamane	Yamane	McCulloch	200 cm³
1960	Robert Allen	X-Terminator	McCulloch
1961	Giulio Pernigotti	Italkart	McCulloch
1964	Guido Sala	Tecno	Parilla	100 cm³
1965	Guido Sala	Tecno	BM
1966	Susanna Raganelli	Tecno	Parilla
1967	Edgardo Rossi	Birel	Parilla
1968	Tomas Nilsson	Robardie	BM
1969	François Goldstein	Robardie	Parilla
1970	François Goldstein	Robardie	Parilla
1971	François Goldstein	Taifun	Parilla
1972	François Goldstein	Taifun	Parilla
1973	Terry Fullerton	Birel	Komet
1974	Riccardo Patrese	Birel	Komet
1975	François Goldstein	BM	BM
1976	Felice Rovelli	BM	BM
1977	Felice Rovelli	BM	BM
1978	Lake Speed	Birel	Parilla
1979	Peter Koene	Dap	Dap
1980	Peter de Bruijn	Swiss Hutless	Parilla
1981	Mike Wilson	Birel	Komet	135 cm³
1982	Mike Wilson	Birel	Komet
1983	Mike Wilson	Birel	Komet
1984	Jörn Haase	Kali	Komet
1985	Mike Wilson	Birel	Komet
1986	Augusto Ribas	Birel	Komet
1987	Giampiero Simoni	PCR	PCR
1988	Mike Wilson	CRG	Komet
1989	Mike Wilson	CRG	Komet
1990	Jan Magnussen	CRG	Rotax	100 cm³
1991	Jarno Trulli	Allkart	Parilla
1992	Danilo Rossi	CRG	Rotax
1993	Nicola Gianniberti	Haase	Rotax
1994	Alessandro Manetti	CRG	Rotax
1995	Massimiliano Orsini	Swiss Hutless	Italsistem
1996	Johnny Mislijevic	Tony Kart	Vortex
1997	Danilo Rossi	CRG	CRG
1998	Davide Forè	Tony Kart	Vortex
1999	Danilo Rossi	CRG	CRG
2000	Davide Forè	Tony Kart	Vortex
2001	Vitantonio Liuzzi	CRG	Maxter
2002	Giedo van der Garde	CRG	Maxter
2003	Wade Cunningham	CRG	Maxter
2004	Davide Forè	Tony Kart	Vortex
2005	Oliver Oakes	Gillard	Parilla
2006	Davide Forè	Tony Kart	Vortex
2007	Marco Ardigò	Tony Kart	Vortex	125 cm³
2008	Marco Ardigò	Tony Kart	Vortex
2009	Arnaud Kozlinski	CRG	Maxter
2010	Nyck de Vries	Zanardi	Parilla
2011	Nyck de Vries	Zanardi	Parilla
2012	Flavio Camponeschi	Tony Kart	Vortex
2013	Tom Joyner	Zanardi	IAME
2014	Lando Norris	FA Kart	Vortex
2015	Karol Basz	Kosmic	Vortex
2016	Pedro Hiltbrand	CRG	Parilla
2017	Danny Keirle	Zanardi	Parilla
2018	Lorenzo Travisanutto	Kart Republic	Parilla
2019	Lorenzo Travisanutto	Kart Republic	Parilla

Przypisy