Jan Dudziński
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 grudnia 1914 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 28 września– |
Siły zbrojne | |
Formacja |
|
Jednostki | 3 pułk piechoty, 2 pułk piechoty |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Jan Dudziński (ur. 1893 w Łagiewnikach, zm. 22 grudnia 1914) – działacz niepodległościowy, oficer piechoty Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Jan Dudziński urodził się we Łagiewnikach k. Krakowa, był z zawodu murarzem. Należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu wojny wstąpił do oddziałów legionowych. Jako chorąży dowodził plutonem w 8 kompanii 3 pułku piechoty Legionów Polskich.
Został awansowany do stopnia podporucznika piechoty i przeniesieniu z baonu w którym służył do 2 pułku piechoty. Został mianowany dowódcą 10 kompanii 2 pułku. Poległ 22 grudnia 1914 w czasie walk o górę Kliwę. Kompania dowodzona przez Dudzińskiego, która w tym dniu wspomagała kompanię Landszturmu, dostała się pod obstrzał rosyjskich karabinów maszynowych. Zginął Dudziński i 8 jego żołnierzy[1]. Został pochowany w (węg. Ökörmező – obecnie Miżhirja na Ukrainie).
Jego brat Stanisław (1895–1920) był legionistą, obrońcą Lwowa, uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (19 grudnia 1930)[2]
Upamiętnienie
Jan Dudziński – został upamiętniony tablicą pamiątkową na budynku Magistratu w krakowskim Podgórzu.
Plac Braci Dudzińskich znajduje się przy dworcu PKP w Krakowie-Płaszowie.
Przypisy
Bibliografia
- August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914–1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988. ISBN 83-211-1000-2.
- Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Gryf, Warszawa 1992, Tom I, str. 27.
- Panteon Polski, Nr 1 rok 1924, s. 13
- Wiadomości Polskie 1915, nr 12 i 13 s. 6–7