Język sekak
| Obszar | Riau, Wyspy Riau, Wyspy Bangka i Belitung (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 420 (2000) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lce | ||
| IETF | lce | ||
| Glottolog | lonc1237 | ||
| Ethnologue | lce | ||
| BPS | 0077 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sekak, także: loncong, orang laut – język austronezyjski używany w Indonezji, przez członków ludu Orang Laut w kilku prowincjach: Riau, Wyspy Riau oraz Wyspy Bangka i Belitung. Według danych z 2000 roku posługuje się nim nieco ponad 400 osób[1]. Pod koniec XIX w. społeczność liczyła przynajmniej 1700 osób[2].
Wykazuje znaczne wpływy obce; w materiale tekstowym z 1881 r. odnotowano liczne zapożyczenia z języka jawajskiego i innych nieokreślonych języków, a także nietypowy dla języków malajskich szyk wyrazów (w wyrażeniach deiktycznych i konstrukcjach dzierżawczych)[2]. Nowsze dane z 1981 r. sugerują, że utracił część swoich wcześniejszych cech, upodabniając się do sąsiednich języków[3].
Określenie „sekak” (odnoszone do języka i grupy etnicznej) bywa uważane za pejoratywne[4]. Oprócz tego języka wyróżnia się kilka innych języków (lub dialektów) używanych przez ludność Orang Laut. Ich status lingwistyczny nie został dobrze ustalony, ale wszystkie należą do grupy języków malajskich[5].
Został opisany w postaci opracowania z 1981 r.[6] Nie wykształcił piśmiennictwa[7].
Przypisy
- ↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Sekak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b Anderbeck 2012 ↓, s. 275.
- ↑ Anderbeck 2012 ↓, s. 276.
- ↑ Napsin i in. 1981 ↓, s. 1.
- ↑ Anderbeck 2012 ↓.
- ↑ Napsin i in. 1981 ↓.
- ↑ Napsin i in. 1981 ↓, s. 14.
Bibliografia
- Karl Anderbeck. The Malayic-speaking Orang Laut: Dialects and directions for research. „Wacana”. 14 (2), s. 265–312, 2012. DOI: 10.17510/wjhi.v14i2.64. ISSN 2407-6899. OCLC 8773625975. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
- Syahrul Napsin, Zainal Abidin Naning, Selamet Abdullah, Zulkarnain Mustafa: Struktur bahasa Sekak. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981. OCLC 23572108. [dostęp 2023-04-01]. (indonez.).
