Język buol

apadu Vuolo
Obszar

Celebes Środkowy (Indonezja)

Liczba mówiących

96 tys. (2000)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 blf
IETF blf
Glottolog buol1237
Ethnologue blf
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język buol (a. bual, bwo’ol, bwool[1][2]; apadu Vuolo)[3], także dia[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (kabupaten Buol)[3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 96 tys. osób[1].

Jest blisko spokrewniony z językiem gorontalo, ale przeszedł długą historię kontaktu z odrębnym genetycznie językiem totoli[3][4]. Jest najbardziej wysuniętym na zachód przedstawicielem języków gorontalo-mongondow[3]. W publikacji Peta Bahasa wyróżniono dwa dialekty: pomayagon i bokat[5].

W 2005 r. odnotowano, że pozostaje w powszechnym użyciu. Niemniej w niektórych zakątkach rodzimego obszaru języka, gdzie występują duże skupiska ludności napływowej (Leok, Paleleh), zaobserwowano zanik jego znajomości[3][4].

Jego dokumentacja obejmuje opracowania gramatyczne: Morfologi dan sintaksis bahasa Buol (1984)[6], Struktur bahasa Buol (1986)[7]. Materiały z czasów kolonialnych ograniczają się do pewnych danych słownikowych i gramatycznych[3]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim, aczkolwiek w ograniczonym zakresie. Jego forma pisana używana jest sporadycznie (w komunikacji pisanej dominuje język indonezyjski), nie wypracowano zasad ortografii[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Buol, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  2. ↑ a b Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 148, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.121. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Zobel 2005 ↓, s. 625.
  4. ↑ a b David Mead: Buol. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-26)]. (ang.).
  5. ↑ Bahasa Buol. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2023-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-09)]. (indonez.).
  6. ↑ Ahmad Garantjang, Dahlan Kajia, Hasan Basri: Morfologi dan sintaksis bahasa Buol. Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984. OCLC 65111056. (indonez.).
  7. ↑ Ahmad Garantjang, Amir Kadir, Dahlan Kajia, Zohra Mahmud: Struktur bahasa Buol. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1986. OCLC 572278624. [dostęp 2023-01-26]. (indonez.).
  8. ↑ Zobel 2005 ↓, s. 626.

Bibliografia

  • Erik Zobel: Buol. W: Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 625–648. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
  • J9U: 987007539128905171