Język buli (austronezyjski)

Zobacz też: inne języki o tej nazwie.

Język buli – język austronezyjski używany w prowincji Moluki Północne w Indonezji, w regionie centralnej Halmahery. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 2520 osób^[1].

Posługuje się nim grupa etniczna Buli (według szacunków z 2006 r. licząca 5700 osób, mieszkańców 9 wsi)^[2]. Jego użytkownicy zamieszkują wybrzeże północno-wschodniej części wyspy (fragment południowo-wschodni)^[3].

Dzieli się na dwa dialekty: buli właściwy, wayamli (jawanli, wajamli)^[1][4]. Ten drugi dialekt był także wzmiankowany jako odrębny język^[5]. Jest znany również społeczności posługującej się językiem sawai (jako drugi język)^[1][6]. Jest blisko spokrewniony z językami patani i maba^[3].

Na poziomie słownictwa wykazuje wpływy języka malajskiego oraz papuaskich języków Halmahery (ternate, tidore i tobelo). Za pośrednictwem ternate i tidore zaczerpnął też pewną grupę słownictwa europejskiego (portugalskiego, hiszpańskiego i niderlandzkiego). Występują również pożyczki jawajskie, pochodzące z bliżej niesprecyzowanego źródła^[7].

Jeden z najwcześniej, a zarazem najdokładniej poznanych języków południowohalmaherskich^[5][8]. Jego dokumentacją zajmował się misjonarz G. Maan, który opublikował listę słownictwa (1940)^[9] oraz opis gramatyki (1951)^[10] . Nie wykształcił piśmiennictwa^[11].

Przypisy

Bibliografia

• Nils Bubandt: Speaking of Places: Spatial poesis and localized identity in Buli. W: James J. Fox (red.): The Poetic Power of Place: Comparative Perspectives on Austronesian Ideas of Locality. Canberra: ANU Press, 2006, s. 131–161. DOI: 10.22459/PPP.09.2006.08. ISBN 978-1-920942-86-1. OCLC 224973762. (ang.).
• Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes: Languages of the North Moluccas: a preliminary lexicostatistic classification. W: E.K.M. Masinambow (red.): Maluku dan Irian Jaya. Jakarta: Lembaga Ekonomi dan Kemasyarakatan Nasional, Lembaga Ilmu Pengetahuan Indonesia (LEKNAS-LIPI), 1994, s. 35–63, seria: Buletin LEKNAS III (1). OCLC 54222413. (ang.).
• David Kamholz: Austronesians in Papua: Diversification and change in South Halmahera-West New Guinea. University of California, Berkeley, 2014. OCLC 910559312. [dostęp 2023-05-18]. (ang.).
• G. Maan, Proeve van een bulische spraakkunst, ’s-Gravenhage/Leiden: M. Nijhoff/Brill, 1951, DOI: 10.1163/9789004286313, ISBN 978-90-04-28631-3, OCLC 1162616354, JSTOR: 10.1163/j.ctvbnm4mt  (niderl.).
• Michael R. Thomas: Pronominal prefixes in Sawai, a Bulic language. W: Amran Halim, Lois Carrington, Stephen A. Wurm (red.): Papers from the Third International Conference on Austronesian Linguistics, Vol. 4, Thematic variation. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1983, s. 285–289, seria: Pacific Linguistics C-77. DOI: 10.15144/PL-C77.285. ISBN 0-85883-304-2. OCLC 10276675. (ang.).
• E. M. Uhlenbeck: Indonesia and Malaysia. W: Chao Yuen Ren, Richard B. Noss, Joseph. K. Yamagiwa (red.): Linguistics in East Asia and South East Asia. The Hague: De Gruyter, 1967, s. 847–898. DOI: 10.1515/9783110814637-024. ISBN 978-3-11-081463-7. OCLC 1110183250. (ang.).