Ignacy Nepomucen Bardziński
Biskup | ||
| ||
Data i miejsce urodzenia | 31 sierpnia 1750 | |
---|---|---|
Data śmierci | 15 grudnia 1813 | |
Biskup pomocniczy gnieźnieński | ||
Okres sprawowania | 1809–1813 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | ||
Diakonat | 23 czerwca 1776 | |
Prezbiterat | 21 lipca 1776 | |
Nominacja biskupia | 27 marca 1809 | |
Sakra biskupia | 2 lipca 1809 |
Data konsekracji | 2 lipca 1809 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
|
Ignacy Nepomucen Bardziński herbu Awdaniec[1] (ur. 31 sierpnia 1750 w Głaznowie, zm. 15 grudnia 1813) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy gnieźnieński, proboszcz łęczycki, doktor obojga praw i teologii.
Życiorys
Syn podczaszego łęczyckiego Józefa i Marii Morzęckiej herbu Mora[2]. 23 czerwca 1776 przyjął święcenia diakonatu, a 21 lipca 1776 prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1799 mianowany kanonikiem gnieźnieńskim[3].
27 marca 1809 papież Pius VII prekonizował go biskupem pomocniczym gnieźnieńskim oraz biskupem in partibus infidelium satalskim. 2 lipca 1809 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa gnieźnieńskiego Ignacego Raczyńskiego. Asystował mu biskup-nominat pomocniczy gnieźnieński o. Wawrzyniec Bartłomiej Ignacy Antoni Raczyński OCist.
Przypisy
Bibliografia
- Ignacy Nepomucen Bardziński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-08-31] (ang.).
- GCatholic.org
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|